صراط مستقیم

روایت شده که پیامبر (ص) در مورد مردی از انصار شهادت داد که وی اهل بهشت است و چون از حال او جستجو کردند، عمل فوق العاده ای از او ندیدند جز این که هرگاه به رختخواب خود می رفت خدا را یاد می کرد و برنمی خاست تا هنگام نماز صبح فرا می رسید پس این مطلب به آن مرد گفته شد وی گفت: حقیقت همان است که شما دیدید جز این که من در نفس خود نسبت به هیچ یک از مسلمانان در چیزی که خدا به او داده کینه و حسدی نمی یابم.»

(برگرفته از نرم افزار هدایت در حکایت)

زیباترین گیاهان گلها هستند. همین گلها از کجا به عمل می آیند؟ از میان توده ی خشن خاک که آغشته ی فضولات بدبوی حیوانات هستند که نامش را می گذارید کود. گل بهترین بوها را دارد، درحالی که از میان بدترین بوها بالا آمده است. این خود یک درس است درس این که مَنِ گیاه، محکوم شرایط نیستم و شرایط، حاکم و غالب بر من نیستند. هنر هم همین است که انسان در میان، این لجنزار عَفنِ دنیا و طبیعت رشد کند و رویشی داشته و بالا بیاید و بالَنده بشود.

خلاصه:هنر انسان، رسیدن به کمال از دنیای پست است، مانند گلی که از خاک آغشته به فضولات، رشد می کند.

(برگرفته از نرم افزار اشعار و تمثیلات)

در کتاب مناقب ابن شهرآشوب آمده است که: «گفته شده عبدالرحمان سلمى به یکى از فرزندان امام حسین‏ علیه السلام سوره حمد را آموزش داد. وقتى آن کودک سوره حمد را براى امام علیه السلام خواند، وى به آموزگارش هزار دینار و هزار حلّه‏ بخشید و دهانش را پر از درّ کرد و وقتى در این باره به امام علیه السلام اعتراض شد، فرمود: اینها کجا به پاى تعلیم وى می رسد!»

دعا همان عبادت و مغز آن است الدعاء مخ العباده و آثار آن نیز همان آثار عبادت است.

بعضى از این آثار عبارت است از:

1- دعا روح استکبار و تکبر را مى‏ میراند 

2 - دعا استقلال نبخشیدن به اسباب عادى و التفات به مسبّب الاسباب است 

3- دعا و اعتقاد به آن، انسان را براى وصول به نتیجه امیدوار مى ‏سازد 

4- دعا، روح را تقویت و عزم را جزم مى ‏کند 

5- دعا آرامش‏ بخش مى‏ باشد 

6- در روایتى، دعا جزء قدر الهى و در سلسله اسباب وجودى تحقق یک چیز دانسته شده است از این رو چه بسا سرنوشت زندگى را رقم مى ‏زند.( (ر. ک: تفسیرالمیزان، ج 2، ص 41، آیه 186 بقره) ). این روایت نکته مهمى را به ما مى فهماند که دعا یک تلقین صرف نیست که با این تلقین، دعاکننده فقط نسبت به وصول نتیجه امیدوار شود، یا فقط یک آرامش توهّمى بگیرد بلکه تلقین واقعیتى است که مشکلات شدید را حل نموده و از اسباب عادى و طبیعى قوى‏تر عمل مى‏ کند. کسانى که خود این را تجربه کرده یا تجربه دیگران را دیده‏ اند، دعا را تلقین بى‏واقعیت نمى ‏بینند. گرچه خاصیت آن تلقینى را هم که روان‏شناسان در بعضى از مشکلات روانى سفارش کرده ‏اند دارا مى ‏باشد..

7- دعا انسان را با زمزمه‏ هاى اهل دل، مأنوس مى‏ کند و کم کم انسان را به سمت اهداف متعالى، سوق مى‏ دهد. 

(برگرفته  از نرم افزار پرسمان3)

زاذان‏  گوید: با قنبر به نزد على (ع) رفتیم. قنبر گفت: یا امیر المؤمنین برخیز که براى شما گنجینه‏ اى نهفته‏ ام. على (ع) گفت: چه گنجینه ‏اى؟ گفت: با من بیایید. على (ع) برخاست و با او به خانه رفت. دو جوال پر از جامهاى زر و سیم بود. گفت: یا امیر المؤمنین شما را عادت بر این است که هر چه هست به میان مردم تقسیم مى‏ کنید و من اینها را براى شما اندوخته‏ ام. على (ع) گفت: اگر آتشى فراوان به خانه من مى‏ افکندى خوشتر از این مى‏ داشتم. پس شمشیر خود بر کشید و بر آن جوالها زد. جامها به اطراف پراکنده شد در حالى که از هر یک نیمى یا ثلثى بریده شده بود. پس فرمان داد که آنها را تقسیم کنند و تقسیم کردند و على این شعر را خواندن گرفت:

هذا جناى و خیاره فیه‏ *** اذ کل جان یده الى فیه

اى سیم سپید، دیگرى جز مرا بفریب و اى طلاى زرد دیگرى جز مرا بفریب.

الغارات / ترجمه آیتى  ص34 

مردى خدمت حضرت رسول صلى اللَّه علیه و آله آمد و عرض کرد یا رسول اللَّه اگر جنازه حاضر باشد و عالمى هم مجلس داشته باشد کدام یک از آنها در نزد شما محبوب است تا من آن را انجام دهم؟ رسول اکرم فرمود: اگر کسى جنازه را حمل کند و دفن نماید حضور در مجلس علم بهتر و أفضل است.

اگر در مجلس عالمى حضور پیدا کنى بهتر است از اینکه هزارجنازه‏ را تشییع کنى و هزار مریض را عیادت نمائى و هزار شب را نماز بخوانى و هزار روز را روزه بدارى و هزار درهم را صدقه بدهى و هزار حج مستحبى انجام دهى هزار بار مستحبى در راه خداوند جنگ کنى و مال و جانت را فدا کنى هیچ یک از این‏ها ثواب حضور در مجلس علم‏ را ندارد.

زیرا با علم و دانش مى‏ توان خدا را بدرستى عبادت کرد و صفات کمال و جمال او را شناخت و از او اطاعت نمود بوسیله علم خیر دنیا و آخرت را بدست آورد و از شرها و بدیها دورى کرد. و اگر علم نباشد جهل انسان را به هر طرف مى‏ کشاند.

مشکاة الأنوار / ترجمه عطاردى ص126

زنی به حضور امام صادق(ع) آمد و گفت: من زن بی همسر هستم. امام فرمود: منظورت چیست؟ او گفت: ازدواج نمی کنم و از آن دوری می نمایم. امام فرمود: چرا؟ او عرض کرد: با این کار می خواهم به مقام عالی معنوی برسم. امام صادق(ع) فرمود: از این عقیده دست بردار، هرگز ترک ازدواج موجب وصول به مقامات عالی معنوی نیست، اگر انسان با ترک ازدواج به چنین مقامی می رسید، حضرت فاطمه(س) سزاوارتر از تو بود که ترک ازدواج کند، چرا که هیچ کس در وصول به کمالات معنوی، از فاطمه(س) پیشی نگرفته است.

(برگرفته از نرم افزار حایت در هدایت به نقل از کتاب داستان دوستان تألیف اشتهاردی)

مردى به خدمت رسول خدا صلى الله علیه و آله آمد و گفت: «همسرى دارم که چون به خانه درمى‏ آیم به استقبالم مى‏ شتابد و چون بیرون مى‏ آیم مرا بدرقه مى‏ کند و چون مرا غصه دار مى‏ بیند مى‏ پرسد که چه غصه ‏اى دارى؟ اگر به خاطر روزیت غصه مى‏ خورى که دیگرى (خدا) آن را براى تو به عهده گرفته است و اگر در ارتباط با امور آخرتت غصه مى‏ خورى خداوند بر غصه ات بیفزاید رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: خداوند کارگزارانى دارد و این از کارگزاران‏ خداست و نیمى از اجر شهید از آن اوست.»

ترجمه جامع أحادیث الشیعة ؛ ج‏25 ص141

روایت شده که ابلیس بر یحیى‏ (ع) ظاهر شد یحیى‏ (ع) دید که همه نوع قفل به همراه دارد، لذا به شیطان‏ گفت: اى ابلیس این قفلها چیست؟ گفت: اینها شهوتهاست که آدمى زاده را به آن گرفتار مى‏ کنم. گفت: براى من هم قفلى هست؟ گفت: بسا باشد که از غذا سیر شوى پس تو را نسبت به نماز و یاد خدا سنگین (و بى میل) مى‏سازم. یحیى‏ گفت: آیا قفل دیگرى هم هست؟ شیطان‏ گفت نه. یحیى گفت:خدا را بر خود گواه مى‏ گیرم که هرگز شکمم را پر از غذا نکنم. ابلیس گفت: من نیز خدا را شاهد مى‏ گیرم که هرگز مسلمانى را نصیحت نکنم.

(راه روشن، ج‏5، ص: 86)

یحیى‏ بن زکریّا (ع) ابلیس را به صورت اصلى وى دید و به او گفت: اى ابلیس به من خبر بده محبوبترین و مبغوض‏ترین مردم در نظرت کیست؟ گفت: محبوبترین مردم در نزد من مؤمن بخیل است و مبغوض‏ترین مردم در نزد من فاسق بخشنده است. یحیى از شیطان‏ پرسید چرا؟ گفت: براى این که بخل بخیل براى من کافى است ولى مى‏ ترسم که خدا به فاسق بخشنده بر اثر بخشندگى‏اش توجّه کند و او را ببخشاید، آنگاه روى برگرداند در حالى که مى ‏گفت: اگر تو یحیى نبودى به تو خبر نمى‏ دادم.

راه روشن    ج‏6  ص111