صراط مستقیم

ابراهیم بن عبد الحمید مى‏ گوید:

امام موسى بن جعفر (ع) از امام صادق (ع) نقل مى ‏کند که فرمود:

دنیا زندان مؤمن و قبر حصار او و بهشت جایگاه اوست،

و دنیا بهشت کافر و قبر زندان او و آتش جایگاه اوست.

الخصال / ترجمه جعفرى، ج‏1، ص: 169

عبد اللَّه بن سنان از امام صادق (ع) نقل مى‏ کند که فرمود:

سه چیز است که در هر کس باشد، خداوند او را با حور العین تزویج مى‏ کند، بدان گونه که دلخواه اوست:

فرو خوردن خشم

و صبر بر شمشیرها براى خدا

و مردى که بر مال حرامى دست یابد ولى به خاطر خدا آن را رها کند.

الخصال / ترجمه جعفرى، ج‏1، ص: 137

نجم مى‏ گوید:

امام باقر (ع) به من فرمود:

اى نجم همه شما در بهشت با ما هستید،

جز اینکه چقدر زشت است که کسى وارد بهشت شود در حالى که آبرو مى‏ رود و عورت او آشکار است.

به آن حضرت گفتم: فدایت گردم چنین چیزى اتفاق خواهد افتاد؟

فرمود: آرى اگر فرج و شکم خود را حفظ نکند.

الخصال / ترجمه جعفرى، ج‏1، ص: 46

امام صادق (ع) از پدر بزرگوارش از جدّ ارجمندش نقل مى‏ کند که فرمود:

آنگاه که کار ابو بکر بالا گرفت و مردم با او بیعت کرده و با على (ع) آن گونه رفتار نمودند، ابو بکر همواره نسبت به على (ع) روى خوش نشان مى‏ داد ولى از حضرتش گرفتگى مى‏ دید، این رفتار بر ابو بکر سنگین بود.

از این رو دوست داشت که با حضرتش دیدار کرده و از نظر او آگاه گردد و از این که مردم دور او گرد هم آمده و کار امّت را بدو سپردند از او عذر خواهى کند و کم ‏علاقگى و بى‏ اعتنایى خود را نسبت به خلافت ابراز کند.

به همین جهت در هنگام بى‏ خبرى نزد حضرتش آمده و از او اجازه ملاقات خصوصى خواست و آنگاه گفت:

ادامه مطلب...

امام صادق (ع) و از پدرانش از على (ع) نقل مى‏ کند

که پیامبر خدا (ص) بر گروهى گذر کرد و فرمود:

براى چه اجتماع کرده‏ اید؟

گفتند: یا رسول اللَّه این دیوانه بیهوش شده است و ما به جهت او اینجا جمع‏ شده‏ ایم.

فرمود: این مجنون نیست بلکه مریض است،

سپس فرمود: آیا به شما خبر بدهم که مجنون واقعى کیست؟

گفتند: آرى یا رسول اللَّه،

فرمود: مجنون واقعى کسى است که:

در راه رفتن تکبر کند

و با گوشه چشم نگاه کند

و شانه‏ هاى خود را از تکبر بجنباند

و از خدا آرزوى بهشت کند در حالى که او را نافرمانى مى‏ کند،

او کسى است که مردم از شرّ او در امان نیستند و امیدى به خیر او نیست چنین کسى مجنون است و این شخص مریض مى‏ باشد.

الخصال / ترجمه جعفرى، ج‏1، ص: 485

ابو حمزه ثمالى از امام سجاد (ع) نقل مى‏ کند که فرمود:

سخن زیبا:

ثروت مى‏ آورد

و روزى را فراوان مى‏ کند

و اجل را به تأخیر مى‏ اندازد

و شخص را در میان خانواده محبوب مى‏ کند

و او را به بهشت وارد مى ‏کند.

الخصال / ترجمه جعفرى، ج‏1، ص: 461

امام صادق علیه السلام فرمودند:

1- طلبتُ الجنة، فوجدتها فی السخأ:
بهشت را جستجو نمودم،

پس آن را در بخشندگی و جوانمردی یافتم.

2- و طلبتُ العافیة، فوجدتها فی العزلة:
و تندرستی و رستگاری را جستجو نمودم،

پس آن را در گوشه گیری (مثبت و سازنده) یافتم.

3- و طلبت ثقل المیزان، فوجدته فی شهادة «ان لا اله الا الله و محمد رسول الله»:
و سنگینی ترازوی اعمال را جستجو نمودم،

پس آن را در گواهی به یگانگی خدا تعالی

و رسالت حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) یافتم.

4- و طلبت السرعة فی الدخول الی الجنة، فوجدتها فی العمل لله تعالی:
سرعت در ورد به بهشت را جستجو نمودم،

پس آن را در کار خالصانه برای خدای تعالی یافتم.

5- و طلبتُ حب الموت، فوجوته فی تقدیم المال لوجه الله:
و دوست داشتن مرگ را جستجو نمودم،

پس آن را در پیش فرستادن ثروت (انفاق) برای خشنودی خدای تعالی یافتم.

6- و طلبت حلاوة العبادة، فوجدتها فی ترک المعصیة:
و شیرینی عبادت را جستجو نمودم،

پس آن را در ترک گناه یافتم.

7- و طلبت رقة القلب، فوجدتها فی الجوع و العطش:
و رقت (نرمی) قلب را جستجو نمودم،

پس آن را در گرسنگی و تشنگی (روزه) یافتم.

8- و طلبت نور القلب، فوجدته فی التفکر و البکأ:
و روشنی قلب را جستجو نمودم،

پس آن را در اندیشیدن و گریستن یافتم.

9- و طلبت الجواز علی الصراط، فوجدته فی الصدقة:
و (آسانی) عبور بر صراط را جستجو نمودم،

پس آن را در صدقه یافتم.

10- و طلبت نور الوجه، فوجدته فی صلاة اللیل:
و روشنی رخسار را جستجو نمودم،

پس آن را در نماز شب یافتم.

11- و طلبت فضل الجهاد، فوجدته فی الکسب للعیال:
و فضیلت جهاد را جستجو نمودم،

پس آن را در به دست آوردن هزینه زندگی زن و فرزند یافتم.

12- و طلبت حدب الله عزوجل، فوجدته فی بغض اهل المعاصی:
و دوستی خدای تعالی را جستجو کردم،

پس آن را در دشمنی با گنهکاران یافتم.

13- و طلبت الرئاسة، فوجدتها فی النصیحة لعبادالله:
و سروری و بزرگی را جستجو نمودم،

پس آن را در خیرخواهی برای بندگان خدا یافتم.

14- و طلبت فراغ القلب، فوجدته فی قلة المال:
و آسایش قلب را جستجو نمودم،

پس آن را در کمی ثروت یافتم.

15- و طلبت عزائم الامور، فوجدتها فی الصبر:
و کارهای پر ارزش را جستجو نمودم،

پس آن را در شکیبایی یافتم.

16- و طلبت الشرف، فوجدته فی العلم:
و بلندی قدر و حسب را جستجو نمودم،

پس آن را در دانش یافتم.

17- و طلبت العبادة فوجدتها فی الورع:
و عبادت را جستجو نمودم،

پس آن را در پرهیزکار یافتم .

18- و طلبت الراحة، فوجوتها فی الزهد:
و آسایش را جستجو نمودم،

پس آن را در پارسایی یافتم.

19- و طلبت الرفعة، فوجدتها فی التواضع:
برتری و بزرگواری را جستجو نمودم،

پس آن را در فروتنی یافتم.

20- و طلبت العز، فوجدته فی الصدق:
و عزت (ارجمندی) را جستجو نمودم،

پس آن را در راستی و درستی یافتم.

21- و طلبت الذلة، فوجدتها فی الصوم:
و نرمی و فروتنی را جستجو نمودم،

پس آن را در روزه یافتم.

22- و طلبت الغنی، فوجدته فی القناعة:
و توانگری را جستجو نمودم،

پس آن را در قناعت یافتم.

23- و طلبت الانس، فوجدته فی قرائة القرآن:
و آرامش و همدمی را جستجو نمودم،

پس آن را در خواندن قرآن یافتم.

24- و طلبت صحبة الناس، فوجدتها فی حسن الخلق:
و همراهی و گفتگوی با مردم را جستجو نمودم،

پس آن را در خوشخویی یافتم.

25- و طلبت رضی الله، فوجدته فی برالوالدین:
و خوشنودی خدا تعالی را جستجو نمودم،

پس آن را در نیکی به پدر و مادر یافتم.

منبع: مستدرک الوسائل، ج 12، ص 173 - 174، ح 13810

«گناه» عملی است که با اراده و رضایت الهی در تضاد بوده ، با ایجاد نوعی " تاریکی" معنوی در نفس انسان، آدمى را از خدای متعال که "نور" آسمانها و زمین است، دور مى‏سازد و به عبارت دیگر، موجب بازماندن وى از کمال و قرب به خدا مى‏گردد.
تعیین این که چه چیزی گناه است و چه چیزی ثواب از طریق کتاب و سنت مقدور است، زیرا در بسیاری از موارد، گناه بودن عملی قابل تشخیص عقلانی نیست و خدای متعال است که این موارد را به اقتضای علم و حکمت مطلق خود، از طریق وحی و دین، برای بشر بیان نموده است.
اقسام گناه:

ادامه مطلب...