صراط مستقیم

امام رضا (ع) فرمود:

در خروس سفید پنج خصلت از خصلت هاى پیغمبران است:

شناختنش وقت نماز را

و غیرت

و سخاوت

و شجاعت

و آمیزش جنسى فراوان.

الخصال / ترجمه فهرى، ج‏1، ص: 331

سعید بن علاقه مى ‏گوید: از امیر المؤمنین على بن ابى طالب (ع) شنیدم که مى ‏فرمود:

رها کردن تار عنکبوت در خانه باعث تنگدستى مى ‏شود

و بول کردن در حمّام باعث تنگدستى مى‏ شود،

و خوردن در حال جنابت باعث تنگدستى مى ‏شود،

و خلال کردن با چوب گز باعث تنگدستى مى ‏شود،

و شانه کردن در حال ایستاده باعث تنگدستى مى ‏شود،

و رها کردن خاکروبه در خانه باعث تنگدستى مى ‏شود،

و سوگند دروغ باعث تنگدستى مى ‏شود،

و زنا باعث تنگدستى مى ‏شود،

و اظهار حرص باعث تنگدستى مى ‏شود،

و خوابیدن میان دو نماز مغرب و عشاء باعث تنگدستى مى ‏شود،

و خوابیدن پیش از طلوع آفتاب باعث تنگدستى مى ‏شود،

و اندازه نداشتن در زندگى‏ باعث تنگدستى مى ‏شود،

و قطع رحم باعث تنگدستى مى ‏شود،

و عادت کردن به دروغ باعث تنگدستى مى ‏شود،

و گوش دادن زیاد به ترانه باعث تنگدستى مى ‏شود،

و ردّ مرد سائل در شب باعث تنگدستى مى ‏شود.

سپس فرمود: آیا بعد از اینها به شما چیزهایى را که بر روزى مى‏ افزاید بگویم؟ گفتند: آرى یا امیر المؤمنین، فرمود:

جمع کردن میان دو نماز بر روزى مى‏ افزاید،

و خواندن تعقیبات پس از نماز صبح و عصر بر روزى مى ‏افزاید،

و صله رحم بر روزى مى‏ افزاید،

و جاروب کردن جلو در خانه بر روزى مى ‏افزاید،

و همراهى با برادر دینى بر روزى مى ‏افزاید،

و صبح به دنبال روزى رفتن بر روزى مى‏ افزاید،

و استغفار بر روزى مى ‏افزاید،

و امانت دارى بر روزى مى‏ افزاید،

و حقگویى بر روزى مى‏ افزاید،

و جواب دادن به اذان گو بر روزى مى‏ افزاید،

و سخن نگفتن در مستراح بر روزى مى‏ افزاید،

و ترک حرص بر روزى مى ‏افزاید،

و سپاسگزارى از صاحب نعمت بر روزى مى ‏افزاید،

و پرهیز کردن از سوگند دروغ بر روزى مى‏ افزاید،

و شستن دست‏ها پیش از غذا بر روزى مى افزاید،

و خوردن آنچه از سفره مى‏ افتد بر روزى مى ‏افزاید،

و هر کسى هر روز سى بار خداوند را تسبیح گوید، خداوند هفتاد نوع بلا را از او برطرف مى‏ کند که آسان‏ترین آنها فقر است.
الخصال / ترجمه جعفرى، ج‏2، ص: 267

سعد بن طریف از امام باقر (ع) نقل مى‏ کند که فرمود:

هر کس ده سال براى خدا اذان بگوید،

خداوند به مقدار چشم‏ انداز او و تا جایى که در آسمان صدایش برسد، او را مى ‏آمرزد

و هر خشک و ترى که صداى او را بشنود، او را تصدیق مى‏ کند

و براى او از هر کسى که با او در مسجد نماز بخواند بهره ‏اى است،

و براى او از هر کسى‏ که با صداى او نماز بخواند حسنه ‏اى است.

الخصال / ترجمه جعفرى، ج‏2، ص: 175

انس بن محمد ابو مالک از پدرش از امام صادق (ع) و او از پدرانش از على بن ابى طالب (ع) نقل مى‏ کند که؛

پیامبر خدا (ص) در وصیت خود به او، فرمود:

یا على، هفت چیز است که هر کس آنها را داشته باشد حقیقت ایمان او کامل مى‏ گردد

و درهاى بهشت به روى او باز مى ‏شود:

کسى که وضوى کامل بگیرد

و نمازش را نیکو بخواند

و زکات مالش را بدهد

و خشم خود را فرو برد

و زبانش را زندانى کند

و از گناهانش طلب آمرزش کند

و در باره اهل بیت پیامبرش حق خیرخواهى را ادا کند.

الخصال / ترجمه جعفرى، ج‏2، ص: 13

روزى حضرت عیسى علیه السلام از کنار قبرى مى‏ گذشت

و مشاهده نمود ملائکه عذاب ، مُرده ‏اى را که در داخل آن قبر قرار داشت

مورد عذاب قرار مى‏ دهند.
حضرت عیسى علیه السلام از آن قبر گذشت و به طرف کارى که داشت رفت.
آن حضرت پس از انجام کارهاى خود، دوباره گذارش به آن قبر افتاد.
امّا مشاهده کرد که ملائکه رحمت- در حالى که طبق هایى از نور در دستشان بود- کنار آن قبر ایستاده ‏اند.
حضرت عیسى علیه السلام از این امر متعجّب شد.
و بعد از بجاى آوردن نماز،بدرگاه خداوند دعا نموده و سبب این امر را از خداى عزّ وجلّ سؤال کرد؟
خداى متعال در پاسخ به او وحى فرمود:
- اى عیسى- این شخص مُرده، بنده ‏اى گناهکار بود،که مستحقّ عذاب بود.
امّا او در هنگام مرگ، همسرى داشت که او باردار بود.
و آن زن بعد از مرگ آن مرد، فرزندش را به دنیا آورده و او را تربیت نمود.
و هنگامى که آن فرزند بزرگ شد،او را به مکتب ‏خانه فرستاد.
و معلّم- در مکتب خانه- به او کلمه بسم اللَّه الرحمن الرحیم را آموخت.
و او این کلمه را بر زبان جارى ساخت.
به همین دلیل من حیا کردم از اینکه پدرى را در درون زمین عذاب نمایم،در حالى که فرزندش- بر روى زمین- اسم مرا بر زبان جارى مى ‏کند
«(کتاب: نور البراهین تألیف جدّنا الأعلى الأمجد. والمتحمّل لصعب أحادیث آل محمّد- صلوات اللَّه تعالى علیهم أجمعین- العلّامة الخبیر و المحدّث الجلیل السیّد نعمة اللَّه الحسینی الموسوی الجزائری- رضوان اللَّه تعالى علیه- ج 2 ص 4).»

 به نقل از کتاب پدران و مادران رحمت شده و پدران و مادران نفرین شده

امام صادق علیه السلام فرمودند:

1- طلبتُ الجنة، فوجدتها فی السخأ:
بهشت را جستجو نمودم،

پس آن را در بخشندگی و جوانمردی یافتم.

2- و طلبتُ العافیة، فوجدتها فی العزلة:
و تندرستی و رستگاری را جستجو نمودم،

پس آن را در گوشه گیری (مثبت و سازنده) یافتم.

3- و طلبت ثقل المیزان، فوجدته فی شهادة «ان لا اله الا الله و محمد رسول الله»:
و سنگینی ترازوی اعمال را جستجو نمودم،

پس آن را در گواهی به یگانگی خدا تعالی

و رسالت حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) یافتم.

4- و طلبت السرعة فی الدخول الی الجنة، فوجدتها فی العمل لله تعالی:
سرعت در ورد به بهشت را جستجو نمودم،

پس آن را در کار خالصانه برای خدای تعالی یافتم.

5- و طلبتُ حب الموت، فوجوته فی تقدیم المال لوجه الله:
و دوست داشتن مرگ را جستجو نمودم،

پس آن را در پیش فرستادن ثروت (انفاق) برای خشنودی خدای تعالی یافتم.

6- و طلبت حلاوة العبادة، فوجدتها فی ترک المعصیة:
و شیرینی عبادت را جستجو نمودم،

پس آن را در ترک گناه یافتم.

7- و طلبت رقة القلب، فوجدتها فی الجوع و العطش:
و رقت (نرمی) قلب را جستجو نمودم،

پس آن را در گرسنگی و تشنگی (روزه) یافتم.

8- و طلبت نور القلب، فوجدته فی التفکر و البکأ:
و روشنی قلب را جستجو نمودم،

پس آن را در اندیشیدن و گریستن یافتم.

9- و طلبت الجواز علی الصراط، فوجدته فی الصدقة:
و (آسانی) عبور بر صراط را جستجو نمودم،

پس آن را در صدقه یافتم.

10- و طلبت نور الوجه، فوجدته فی صلاة اللیل:
و روشنی رخسار را جستجو نمودم،

پس آن را در نماز شب یافتم.

11- و طلبت فضل الجهاد، فوجدته فی الکسب للعیال:
و فضیلت جهاد را جستجو نمودم،

پس آن را در به دست آوردن هزینه زندگی زن و فرزند یافتم.

12- و طلبت حدب الله عزوجل، فوجدته فی بغض اهل المعاصی:
و دوستی خدای تعالی را جستجو کردم،

پس آن را در دشمنی با گنهکاران یافتم.

13- و طلبت الرئاسة، فوجدتها فی النصیحة لعبادالله:
و سروری و بزرگی را جستجو نمودم،

پس آن را در خیرخواهی برای بندگان خدا یافتم.

14- و طلبت فراغ القلب، فوجدته فی قلة المال:
و آسایش قلب را جستجو نمودم،

پس آن را در کمی ثروت یافتم.

15- و طلبت عزائم الامور، فوجدتها فی الصبر:
و کارهای پر ارزش را جستجو نمودم،

پس آن را در شکیبایی یافتم.

16- و طلبت الشرف، فوجدته فی العلم:
و بلندی قدر و حسب را جستجو نمودم،

پس آن را در دانش یافتم.

17- و طلبت العبادة فوجدتها فی الورع:
و عبادت را جستجو نمودم،

پس آن را در پرهیزکار یافتم .

18- و طلبت الراحة، فوجوتها فی الزهد:
و آسایش را جستجو نمودم،

پس آن را در پارسایی یافتم.

19- و طلبت الرفعة، فوجدتها فی التواضع:
برتری و بزرگواری را جستجو نمودم،

پس آن را در فروتنی یافتم.

20- و طلبت العز، فوجدته فی الصدق:
و عزت (ارجمندی) را جستجو نمودم،

پس آن را در راستی و درستی یافتم.

21- و طلبت الذلة، فوجدتها فی الصوم:
و نرمی و فروتنی را جستجو نمودم،

پس آن را در روزه یافتم.

22- و طلبت الغنی، فوجدته فی القناعة:
و توانگری را جستجو نمودم،

پس آن را در قناعت یافتم.

23- و طلبت الانس، فوجدته فی قرائة القرآن:
و آرامش و همدمی را جستجو نمودم،

پس آن را در خواندن قرآن یافتم.

24- و طلبت صحبة الناس، فوجدتها فی حسن الخلق:
و همراهی و گفتگوی با مردم را جستجو نمودم،

پس آن را در خوشخویی یافتم.

25- و طلبت رضی الله، فوجدته فی برالوالدین:
و خوشنودی خدا تعالی را جستجو نمودم،

پس آن را در نیکی به پدر و مادر یافتم.

منبع: مستدرک الوسائل، ج 12، ص 173 - 174، ح 13810

ابو بصیر گوید: خدمت ام حمیده رفتم که او را در مرگ امام صادق(ع) تسلیت دهم؛

گریست و از گریه‏ هاش گریستم.

و پس از آن فرمود اى ابا محمد، اگر امام صادق(ع) را وقت مرگ مى‏ دیدى شگفت(زده می شدی).

دو دیده ‏اش را گشود و فرمود:

همه خویشانم را گردم جمع کنید.

و کسى نماند که او را جمع نکرد(ه باشیم.)

گفت:

به آنها نگاهى کرد و فرمود:

براستى شفاعت ما نرسد

به کسى که نماز را سبک شمارد.
 الأمالی (للصدوق) / ترجمه کمره‏اى، متن، ص: 484