قال: ناولت أبا عبداللّه الصادق علیه السلام :
شَیئاً مِنَ الرَّیاحِینِ فَأَخَذَهُ فَشَمَّهُ وَ وَضَعَهُ عَلَی عَینَیهِ ثُمَّ
قَالَ: مَنْ تَنَاوَلَ رَیحَانَةً فَشَمَّهَا وَ وَضَعَهَا عَلَی عَینَیهِ ثُمَّ
قَالَ: اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ لَمْ تَقَعْ عَلَی الاْءَرْضِ حَتَّی یغْفَرَ لَهُ».
مالک می گوید:
گلی به حضرت امام جعفر صادق علیه السلام دادم،
گرفتند و بوییدند و بر هر دو دیده گذاشتند.
پس فرمودند: هرکه گلی را بگیرد و ببوید و بر دیده ها بگذارد
و بگوید : اللّهم صلّ علی محمّد و آل محمّد ،
هنوز بر زمین نگذاشته باشد؛ گناهانش آمرزیده می شود.
(آثاروبرکات صلوات،ص 53؛روضةالواعظین،ص 327؛وسائل الشیعه،ج 2،ص 171،ح 1849؛بحارالانوار،ج 92،ص 347،ح 2)
روایت شده است که حضرت یونس به جبرئیل علیه السّلام گفت:
عابدترین فرد اهل زمین را به من نشان ده؟
جبرئیل علیه السّلام مردى را به او نشان داد که
مرض جذام دست و پایش را قطع نموده و چشم و گوشش را نیز از بین برده بود.
با این حالت مى گفت:
«الهى متعتنى بهما ما شئت و سلبتنى ما شئت و ابقیت لى فیک الأمل بابرّ باب الوصول.»
«خدایا! مشیّت و خواسته ات بر این تعلق گرفت که مدتى مرا از دست و پا بهره مند گردانى و باز مشیّت تو بر این تعلق گرفت که دست و پا و چشم و گوش را از من بگیرى و براى من آرزوى وصال درگاه خودت را باقى بگذارى.»
آرام بخش دل داغدیدگان، ص: 222
جابر(ره): من و عباس (عموی پیامبر) در حضور پیامبر (ص) بودیم،
ناگهان علی (ع) نزد ما آمد و سلام کرد،
پیامبر (ص) به احترام او برخاست و جواب سلام او را داد و بین دو چشم او را بوسید و سپس با احترام خاصّی آن حضرت را در جانب راست خود نشاند.
عباس عرض کرد: ای رسول خدا آیا علی (ع) را دوست داری؟
پیامبر (ص) فرمود: « یا عَمّ وَ اللهِ، اِنَّ اللهَ اَشَدُّ حُبَّاً لَهُ مِنِّی:
« ای عمو! سوگند به خدا که، خدا بیشتر از من علی (ع) را دوست دارد».
سپس فرمود:
خداوند، فرزندان هر پیامبری را در نسل خود آن پیامبر قرار داد
ولی فرزندان مرا در نسل علی (ع) قرار داده است.
ماخذ: داستانهای شنیدنی - اشتهاردی صفحه: 52
در سال 1208 لطفعلی خان زند شهر کرمان را تصرف نمود.
این خبر چون به گوش آقا محمد خان قاجار رسید کرمان را به محاصره درآورد. لطفعلی خان مدت چهار ماه شهر را حفظ کرد اما بر اثر خیانت دوستانش دروازه هاى شهر به روى آقا محمد خان باز شد و لطفعلی خان شبانه سپاه دشمن را شکافت و به بم گریخت ، در آنجا حاکم بم با نیرنگ او را دستگیر کرده به آقا محمد خان تحویل داد.
آقا محمد خان پس از تصرف کرمان با نهایت قساوت و بیرحمى که به تصور نمى گنجید رفتار نمود به این دلیل که ابتدا زنان آنجا را بین سپاهیان تقسیم کرد و سربازان را تشویق کرد که هتک حرمت ناموس آنان کنند و بعد به قتلشان برسانند.و سپس دستور داد که بیست هزار چشم به او تقدیم نمایند.
آقا محمد خان به دقت چشمها را مى شمرد و به افسر ماءمور اجراى این عمل وحشیانه گفت : اگر یک جفت از چشمها کم باشد چشمان خودت کنده خواهد شد!!
سپس دستور داد ششصد نفر اسیر را گردن زنند و سرهاى آنها را توسط سیصد نفر اسیر دیگر که آنها را بعدا کشتند به بم حمل کردند و در نقطه اى که لطفعلی خان دستگیر شده بود از سرهاى آنان دو مناره ساختند تا خاطره دستگیرى لطفعلی خان به شکل مناسبى محفوظ بماند.
کتاب : گفتنیهاى تاریخ مؤ لف : على سپهرى اردکانى
1) قرآن خواندن از رو
2) کندر خوردن
3) خوردن به
4) پوشیدن کفش زرد
5) سرمه کشیدن
6) خضاب نمودن با حنا
7) تراشیدن موی سر از بیخ
8) مسواک نمودن
9) پیاز خوردن
10 ) شستن دست بعد از طعام
11 ) مرزه با نمک خوردن
12 ) سیاه دانه با گردن خوردن
13 )گوشت خوردن
14 )نظر کردن به گیاهان سبز و سبزه
15 )نظر کردن در آب روان و دریا
16 )نظر کردن در صورت زیبا
17 )نماز شب خواندن
18 )گرفتن ناخنها در روز پنج شنبه
منبع:کتاب خواص و شرایط روحی و جسمی
از گفتار ائمه معصومین(ع)
سُئِلَ امیرُالمُؤمِنینَ (ع) کَم بَینَ الحَقِّ وَ البَاطِلِ؟ فَقالَ اربَع اصَابِعَ: وَ وَضَعَ امیرَالمُؤمِنینَ (ع) یَدَهُ عَلى اذُنِهِ وَ عَینَیهِ فَقالَ: مَا رَأتْهُ عَیناکَ فَهُوَ الحَقُّ وَ مَا سَمِعَتْهُ اذُناکَ فَاکثَرُهُ باطِلٌ «خصال، ص 110»
از حضرت على (ع) سؤال شد که فاصله میان حق و باطل چه اندازه است؟ فرمود: چهار انگشت ودست خود را برگوش و دوچشم خود گذاشت پس فرمود: آنچه چشمانت مى بیند حق است و آنچه گوشهایت بشنود بیشتر آن باطل است.
ارزش هاى اخلاقى در احادیث عددى، ص: 80