کنیزی پیش امام حسین(ع) آمد
و به ایشان یک شاخه گل هدیه داد.
دید یک شاخه گل کَنده شده است.
گفت: بفرمایید آقا جان! آقا امام حسین (ع) بلند شد
و اینقدر احترام به این کنیز گذاشت.
بعد فرمود: من تو را در راه خدا آزاد کردم.
کسانی آنجا بودند.
اعتراض کردند که آقا! شما به خاطر یک گل یک آدم آزاد می کنید؟
آن زمان برای آن آدم ثروت کلانی حساب می شد.
می فرمود: ما اهل بیت اینطور هستیم.
اهل بیت عجیب احترام می گذارند.
بگذارید انشاء الله روز قیامت فرا برسد
یا روز قیام آن کسی که منتظریم
بعد بیاید شما و کسانی که گریه کنان مادرش زهرا (س) بودید تحویل بگیرد.
و همه شما را شرمنده می کند.
آنقدر که فریادتان بلند شود و بگویید: آقا! ما که کاری نداریم.
آمدیم گوشه ی مجلس روضه برای آرامش دل خودمان نشستیم.
احترام به آدمها مقوله ی عجیبی در دین است.
به نقل از نرم افزار هدایت در حکایت
طبق آنچه تاریخ نویسان نگاشته اند:
یکى از پیش خدمتان امام حسین علیه السّلام خلافى مرتکب شد که مستحقّ عقوبت و تاءدیب گشت .
به همین جهت ، حضرت اباعبداللّه الحسین علیه السّلام دستور داد تا نامبرده تاءدیب و تنبیه شود.
ولیکن پیش از آن که غلام مجازات شود، خود را به مولایش امام حسین علیه السّلام رساند و عرضه داشت :
اى سرورم ! خداوند متعال در قرآن کریم فرموده است : (وَالْکاظِمینَ الْغَیْظَ) .
پس حضرت با مشاهده حالت او؛ و شنیدن این آیه مبارکه قرآن تبسّمى نمود و فرمود:
او را رها سازید، من خشم خود را فرو نشاندم .
آن گاه پیش خدمت گفت : (وَالْعافینَ عَنِ النّاسِ) .
امام حسین علیه السّلام با شنیدن این قطعه از آیه شریفه ، خطاب به غلام کرد و اظهار داشت :
از تو گذشتم و تو را مورد عفو و بخشش خود قرار دادم .
در این هنگام ، غلام کرامت و بخششى بیش از این تقاضا کرد و اظهار داشت :
(وَاللّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنینَ) یعنى ؛ خداوند متعال نیکوکاران و کرامت کنندگان را دوست دارد.
حضرت ابا عبداللّه الحسین علیه السّلام با دیدن حالت غلام و تلاوت آخرین قسمت آیه مبارکه قرآن ،
فرمود: همانا من تو را به جهت خوشنودى و رضایت خداوند متعال آزاد کردم .
و پس از آن دستور داد تا همچنین هدیه اى مناسب ، که رفع مشکل و نیاز غلام کند به وى عطاء گردد.
حیاة الا مام الحسین علیه السّلام : ج 1، ص 124، بحارالا نوار: ج 44، ص 195، حلیة الا برار: ج 3، ص 183، ج 4.
امام صادق علیه السلام فرمود:
به یک دیگر هدیه دهید، زیرا دوستى شما را افزایش مى دهد.
و کینه را آرام آرام از دل بیرون مى کند.
و بهترین هدیه، چیزى است که هنگام نیاز، به شما داده شود.
گلچین صدوق (گزیده من لا یحضره الفقیه)، ج2، ص: 65
مسکونى از امام صادق (ع) نقل مى کند که فرمود:
چقدر خوب است هدیه دادن پیش از احتیاج
(پیش از آنکه طرف محتاج شود به او هدیه بدهى)
و فرمود: هدیه بدهید تا همدیگر را دوست داشته باشید،
همانا هدیه کینه ها را از میان مى برد.
الخصال / ترجمه جعفرى، ج1، ص: 49
احادیثی گهربار از ائمه درباره شوخ طبعی
حدیث (1) امام باقر علیه السلام :
إِنَّ اللّه عَزَّوَجَلَّ یُحِبُّ المُداعِبَ فِى الجَماعَةِ بِلا رَفَثٍ؛
خداوند عزوجل دوست دارد کسى را که در میان جمع شوخى کند به شرط آن که ناسزا نگوید.
کافى، ج2، ص663، ح4
----------------------------------
حدیث (2) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :
إِنّى أَمزَحُ وَلا أَقولُ إِلاّ حَقّا؛
من شوخى مى کنم، اما جز حق نمى گویم.
شرح نهج البلاغه، ج6، ص330
بازدید امروز: 45
بازدید دیروز: 38
کل بازدیدها: 808030