حسین علیه السلام در آخر ماه رجب که اوایل حکومت یزید بود برای امتناع از بیعت از مدینه خارج شد و چون مکّه را حرم امن آلهی می داند و در آنجا امنیت بیشتری وجود دارد و مردم مسلمان ، احترام بیشتری برای آنجا قائل هستند و دستگاه حکومت هم مجبور است نسبت به مکّه احترام بهتری می داند بلکه برای اینکه مکّه را مرکز اجتماع بیشتری می یابد.
زیرا: در ماه رجب و شعبان که ایام عمره است مردم از اطراف و اکناف به می ایند و بهتر می توان مردم را ارشاد کرد و آگاهی داد. بعد هم موسم حجّ فرا میرسد که فرصت مناسبتری برای تبلیغ است .
بعد از حدود دو ماه توقف در مکّه نامه های مردم کوفه می رسد.
شخصی از انصار (مسلمین مدینه)
به حضور امام حسین (ع) برای درخواست کمک مالی آمد و تقاضای کمک کرد.
امام حسین (ع) فرمود:
ای برادر انصاری آبرو و شخصیت خود را از سؤ ال رودررو، حفظ کن ،
درخواست خود را در نامه ای بنویس ،
که من به خواست خدا آنچه را که موجب شادی تو است انجام خواهم داد.
مرد انصاری در نامه ای نوشت :
ای حسین (ع) پانصد دینار به فلانی بدهکارم ،
و اصرار می کند که طلبش را بپردازم ،
با او صحبت کن تا وقتی که پولدار شدم ، صبر کند.
وقتی امام حسین (ع) نامه او را خواند،
به منزل تشریف برد و کیسه ای حاوی هزار دینار آورد
و به آن مرد انصاری داد و فرمود:
با پانصد دینار، بدهی خود را بپرداز
و با پانصد دینار دیگر، زندگی خود را سروسامان بده ،
و حاجت خود را جز نزد سه نفر نگو:
1- دیندار 2- جوانمرد 3- صاحب اصالت خانوادگی
چرا که در مورد آدم دیندار، دین ، نگهدار او است (و مانع آنست که آبروی تو را ببرد)
و در مورد جوانمرد، او بخاطر جوانمردی ، حیا و شرم می کند،
و در مورد کسی که اصالت خانوادگی دارد، او بخاطر نیازت ، آبروی تو را نمی ریزد،
بلکه شخصیت تو را حفظ می کند و بدون برآوردن حاجتت ، رد نمی شود.
داستان دوستان / محمد محمدی اشتهاردی
حضرت على بن الحسین (ع) از پیامبر خدا (ص) نقل مى کند که فرمود:
محبت من و خاندانم در هفت جا که هراس آنها بزرگ است، سود مى دهد:
موقع مردن
و در قبر
و در هنگام برخاستن از قبر
و هنگام گرفتن نامه اعمال
و نزد حساب
و نزد میزان
و نزد صراط.
الخصال / ترجمه جعفرى، ج2، ص: 37
وقتى سید بحرالعلوم-رحمه الله-(1) در مکه اقامت داشته، زندگى ایشان در آنجا اشرافى بوده؛ بیرونى با تشریفات و مخارج، ریاست و رفت و آمد و...
زمانى توسط صاحب مفتاح الکرامة،(2) مقدارى غذا و چند اشرفى براى کسى مى‌فرستد.
او مى‌گوید: در عمرم چنین غذایى نخورده بودم.
روزى خادم سید-رحمه الله- به او گفت: خرجى تمام شده است.
سید-رحمه الله- نامه‌اى به صورت برات و حواله به او داد و محلى را در پشت "صف" آدرس داد که در بازارچه‌ى آنجا دکان تاجرى است، برو از او بگیر.
خادم رفت و دید و حواله را به او داد، و آن تاجر نیز با احترام مقدار زیادى پول به خادم تقدیم کرد، و مانند گذشته مشغول هزینه کردن آن شد.
ولى بعد از مدتى خادم به همان جا رفت تا تاجر و دکان او را پیدا کند، هر چه گشت اثرى از آن محله و بازارچه و دکان‌ها در پشت "صف" ندید، ولى پولى که از آن تاجر گرفته بود هم‌چنان باقى بود و آن را خرج مى‌کردند.
1. عارف و فقیه بزرگ محمد مهدى بن مرتضى طباطبایى نجفى(؟-1212)، صاحب تألیفات متعدد، از جمله رساله‌ى سیر و سلوک
2. فقیه بزرگ، محمد جواد بن محمد حسینى شقراوى عاملى نجفى(؟-1226)، صاحب تألیفات فقهى بسیار، از جمله: مفتاح الکرامة فى شرح قواعد العلامة
(منبع: در محضر آیت الله العظمی بهجت، ج1، ص 19)