1 

 امام صـادق علیه السلام فرمود:

 خواب، آرام بخش جسم است،

سخن گفتن آسایش روح است

و سکوت، سبب راحتى عقل است. 

    2

على علیه السلام فرمود:

 دلها را حالتِ خواستن و ناخواستن

و روى آوردن و پشت کردن است.

از راه خواسته ها و تمایلات،

سراغ قلبها بروید.



    3

على علیه السلام فرمود:

 حـریـص،

گرفـتار و اسیرخوارى و ذلّتى است که

اسارت و بند او هرگز باز نمى شود.




    4

على علیه السلام فرمود:

خشم،

صاحب خود را به پستى و هلاکت مى اندازد

و عیبهاى او را آشکار مى سازد.



    5

امام صادق علیه السلام فرمود:

 هرگز بدنى از آنچه که «نیّت» و انگیزه نسبت به آن قوى باشد،

ضعیف و ناتوان نمى شود.

ادامه مطلب...

غیبت آن است که،

چیزی درباره کسی گفته شود که،

اگر به گوش وی برسد،

خوشش نیاید،

خواه آن گفته راجع به نقص و کاستی در بدن

یا دراخلاق (خلق خوی)

یا در گفتارها

و یا در رفتارهای مربوط به دین

یا دنیای او باشد،

بلکه حتی اگر مربوط به کاستی‌هایی درلباس یا خانه یا مرکب وی باشد.

گناهان زبان بر دوگونه‌اند:

نخست

گناهانی که بیشتر تباهی و پریشانی اخلاقی برای خود گناه‌کار دارند؛

اگرچه به لحاظ اجتماعی نیز تباهی آورند،

اما تباهی و پریشانی اخلاقی آنها بیشتر است؛

مانند سخنانِ گزاف‌آلود و اغراق‌ آمیز و سخنانی که برای خودنمایی و ریاکاری بر زبان جاری می‌شود.

دوم

گناهانی که افزون بر تباهی اخلاقی، که برای شخص گناه‌کار دارند،

مفاسد مهم و پریشانی‌های مهیب اجتماعی نیز دارند و رواج و رونق بازار آنها جامعه را به زیان‌هایی جبران ‌ناپذیر گرفتار می‌کند؛

مانند دروغ، سخن‌چینی، تملّق و چرب‌زبانی و فتنه‌انگیزی.

بدگویی پشت سر دیگران نیز از این نوع است که در زبان دین و ادبیات شریعت، «غیبت» نامیده شده است.

ادامه مطلب...

امام سجاد علیه السلام فرمود:

هرکس انسان گرسنه ای را طعام دهد

خداوند او را از میوه های بهشت اطعام می نماید

و هر که تشنه ای را آب دهد

خداوند از چشمه گوارای بهشتی سیرآبش می گرداند

و هرکس برهنه ای را لباس بپوشاند

خداوند او را از لباس سبز بهشتی خواهد پوشاند.

(مستدرک الوسایل: ج 7، ص 252، ح 8)

روز عید بود
و حسن و حسین در گوشه ای از اتاق ناراحت نشسته بودند.
 مادرشان فاطمه آن ها را دید و فرمود:
عزیزانم چه شده که اینقدر نا راحتید؟
آن دو لب به سخن باز نکردند ولی بعد از اصرار مادر عرض کردند:
 مادر! امروز روز عید است و ما لباس نو نداریم.
 حضرت دست ان دو را گرفت و به خدمت رسول خدا آمدند
 و حضرت فاطمه جریان را به حضرت عرض نمود.
پس حضرت رسول به داخل خانه رفتند و دو رکعت نماز خواندند
و دست به دعا بر داشتند و فرمودند:
خدایا ! دل شکسته خانواده ام را شاد گردان .
همان دم جبرویل با دو دست پیراهن سفید نزد رسول آمد
و حضرت آن ها را گرفت و به حسن و حسین داد و آن دو پوشیدند.
به همدیگر نگریستند .
 انگار چیزی می خواستند بگویند اما شرم و حیا داشتند .
 پس مادشان لب به سخن گشود و فرمود:
 این لباس ها چقدر به شما می آید از آنها خوشتان آمد؟
 آن دو عرض نمودند: آری ، اما... حضرت فرمود:
 اما چی ؟ عرض کردند:
اما ما لباس رنگی می خواهیم .
 پس پیامبر در فکر فرو رفتند تا راه حلی بیابند که ناگهان جبرئیل عرض نمود:
 ای رسول خدا مژده باد تو را

که رنگرز الهی آن لباسها را به هر رنگی که مایل باشند در آورد .
 پس بگو یک آفتابه و تشت حاضر کنند .
امام حسن و حسین زود ان ها را حاضر کردند
 و اما پیراهن سفید را از حسن گرفت

و در تشت کرد و جبرئیل آب می ریخت .
پیامبر فرمود: حسن پسرم چه رنگی دو ست داری ؟
 امام فرمود: سبز!
و بعد از او امام حسین عرض کرد: سرخ !
بعد پیراهن ها را گرفتند و رفتند.
 پیامبر و جبرئیل تنها ماندند و پیامبر دیدند جبرئیل می گرید.
 پیامبر فرمود: چه چیزی سبب گریه ی تو شده؟
 جبرئیل عرض کرد:

ای حبیب خدا همانا انتخاب رنگ لباسان نشان دهنده ی سر نوشت آن هاست.
حسن با سم شهید می شود و بدن او سبز می شود
و حسین را شهید می کنند و سرش را می برند و بدن او از خون قرمز می شود.
پس پیامبر با یاد آوری این جریان به شدت گریستند.

منبع : بحار ، ج:44 ص:245

ابو اسحاق در یک حدیث مرفوع

از امام سجّاد (ع) نقل مى‏ کند که امیر المؤمنین (ع) فرمود:

شخص اسراف کار سه علامت دارد:

چیزى را که شایسته او نیست مى‏ خورد

و لباسى را که شایسته او نیست مى‏ پوشد

و چیزى را که شایسته او نیست مى ‏خرد.

(در خوراک و پوشاک و خریدن کالا از حدّ خود تجاوز مى ‏کند و بیشتر از آنچه در شأن اوست خرج مى ‏کند)

الخصال / ترجمه جعفرى، ج‏1، ص: 153