امام سجاد علیه السلام ... فرمود:....
و حق آن کس که در علم تو را راهبرى نموده این است که
او را بزرگ شمارى
و جایگاه نشستنش را نیک سامان دهى
و خوب به سخنانش گوش فرا دهى
و رو به او داشته باشى
و صدایت را بلندتر از صداى او نکنى
و به کسى که از او پرسش مى کند پاسخ نگویى تا خود او پاسخش را دهد،
در مجلس درس او با کسى سخن نگویى
و در نزد او غیبت هیچ کس را نکنى ،
اگر در نزد تو از بدى اش گویند از او دفاع کنى
و عیبهایش را بپوشانى
و فضیلت هایش را آشکار سازى
و با دشمن او نشست و برخاست نداشته باشى
و با دوستدار او دشمنى نکنى
پس اگر چنین کنى فرشتگان الهى به نفع تو گواهى دهند
که تو خواهان دانشى و علم را به خاطر خدا آموخته اى نه به خاطر مردم .
نام کتاب : جهاد با نفس نام مؤ لف : شیخ حر عاملى قدس سره مترجم : على افراسیابى.
حب دنیا
بدان که انسان چون مولود همین عالم طبیعت است و مادر او همین دنیاست و اولاد این آب و خاک است، حب این دنیا در قلبش از همان اول قرار میگیرد و هر چه بزرگتر شود، این محبت در دل او رشد می کند.
و به واسطه این قوای شهویه و آلات التذاذیه که خداوند به او مرحمت فرموده برای حفظ شخص و نوع، محبت او روزافزون شود و چون این عالم را محل لذتها و خوشیهای خود می پندارد و مردن را اسباب انقطاع و جدایی از آنها می داند لذا دلبستگاش به دنیا رو به ازدیاد میباشد.
و اگر بر حسب اخبار انبیا و ائمه اطهار - صلوات الله علیهم- و برهان حکما معتقد به عالم آخرت نشده باشد و به کیفیات و حیات و کمالات آخرت، قلبش روشن نشده و قبول ننموده باشد، به مقام اطمینان نرسیده و حُبش به این عالم خیلی زیاد می شود.
قالَ الصَّادقُ علیه السلام:
یا إسحاقَ بنَ فَرُّوخَ مَنْ صَلَّی عَلی مُحمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ عَشَرَاً صَلَّی اللهُ علیهِ وَمَلائِکَتُهُ مِائَ?َ مَرَّ?ٍ، وَمَنْ صَلَّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ مائ?َ مَرَّ?ٍ صَلَّی اللهُ عَلیهِ وَمَلائِکَتُهُ ألفاً، أمَا تَسْمَعُ قُولَ اللهِ عَزَّوَجَلَّ "هُوَ الَّذِی یُصَلِّی عَلَیْکُمْ وَمَلَائِکَتُهُ لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَکَانَ بِالْمُؤْمِنِینَ رَحِیمًا"
[أصول کافی2: 493 ، تفسیر الصّافی4: 194، تفسیر الأصفی2 :996، وسائل الشیع?7: 200، جامع أحادیث الشیع?15: 469، غای? المرام3: 255، تفسیر نورالثقلین4: 288، ریاض السالکین1: 425 ].
امام صادق علیه السلام به اسحاق بن فرّوخ فرمودند:
هر که ده مرتبه بر محمد و آل محمد صلوات فرستد،
حق‌تعالی و ملائکه یک‌صد مرتبه بر او صلوات می‌فرستند،
و هر که صد مرتبه بر محمد و آل محمد صلوات فرستد،
خدا و فرشتگانش هزار بار بر او صلوات می‌فرستند،
آیا نشنیده‌ای این آیه شریفه را که می‌گوید
" او کسى است که بر شما درود و رحمت مى فرستد،
و فرشتگان او نیز براى شما تقاضاى رحمت مى کنند
تا شما را از تاریکى به روشنى برد،
و او نسبت به مؤمنین بسیار مهربان است".
وَذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى[سوره أعلی: 15].
و یاد کرد نام پروردگار خویش را و به عبادت پرداخت.
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:
«من صلی علی فی کتاب لم تزل الملائکة تستغفر له مادام اسمی فی ذلک الکتاب».
هرکس در نوشته ای بر من درود فرستد،
تا زمانی که نام من در آن نوشته موجود باشد،
فرشتگان پیوسته برای او آمرزش می طلبند.
(بحارالانوار،ج 91،ص 71؛منیةالمرید،ص 347)
«عن النَبِی صلی الله علیه و آله : إَنَّ الْمَلائِکةَ یمُرُّونَ عَلَی حَلَقِ الذِّکرِ فَیقُومُونَ عَلَی رُئُوسِهِمْ وَ یبْکونَ لِبُکائِهِمْ وَ یؤَمِّنُونَ عَلَی دُعَائِهِمْ - إِلَی أَنْ قَالَ - فَیقُولُ اللَّهُ سُبْحَانَهُ لَهُمْ: أُشْهِدُکمْ أَنِّی قَدْ غَفَرْتُ لَهُمْ».
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:
کاروانی از فرشتگان به امر پروردگار در جهان حرکت می کنند و هنگامی که به جلسه ذکر و صلوات می رسند، به یکدیگر می گویند: فرود آییم.
زمانی که پیاده می شوند، اهل جلسه را هنگام دعا با ذکر آمین، یاری کرده و نیز اهل جلسه را هنگام صلوات کمک و همراهی می کنند.
در پایان به یکدیگر می گویند: خوشا به حال افراد این جلسه که خدا آنان را آمرزید.
(وسائل الشیعه،ج 7،ص 231،ح 92؛جواهرالکلام،ج 10،ص 255؛عدةالداعی،ص 241؛بحارالانوار،ج 72،ص 468)
زنى هر سال پسرى به دنیا مى آورد، اما آنها بیش از شش ماه عمر نمى کردند.
او همواره ناله و گریه سر مى داد که اى خدا، نه ماه بار دارم و سه ماه شادمان، اما این شادکامى حتى از عمر رنگین کمان نیز کمتر است!
براى نجات از این مشکل نزد مردان خدا مى رفت و از این مصیبت شکوه و ناله مى کرد.
سرانجام شبى در عالم رؤیا باغى سرسبز و باطراوت مى بیند و مشاهده مى کند که بر سر کاخ این باغ نام وى را نوشته اند.
در این هنگام صداى فرشتگان را مى شنود که به او مى گفتند: این نعیم ملکوتى به کسى تعلّق دارد که در جانبازى در راه حق از راه صداقت منحرف نشود.
چون تو در عبادت سستى نشان دادى از این رو خداوند آن مصیبت ها را به تو داد تا از این طریق متوجه پروردگار بزرگ شوى.
بشنو از نى (شرحى بر حکایتهاى مثنوى)، ج2، ص: 203