مردى از سفر حج برگشته
سرگذشت مسافرت خودش و همراهانش را براى امام صادق تعریف مى کرد،
مخصوصا یکى از همسفران خویش را بسیار مى ستود که،
چه مرد بزرگوارى بود، ما به معیت همچو مرد شریفى مفتخر بودیم،
یکسره مشغول طاعت و عبادت بود،
همین که در منزلى فرود مى آمدیم او فورا به گوشه اى مى رفت
و سجاده خویش را پهن مى کرد و به طاعت و عبادت خویش مشغول مى شد.
امام:
«پس چه کسى کارهاى او را انجام مى داد؟
و که حیوان او را تیمار مى کرد؟».
البته افتخار این کارها با ما بود.
او فقط به کارهاى مقدس خویش مشغول بود
و کارى به این کارها نداشت.
- بنابراین همه شما از او برتر بوده اید.
مجموعه آثاراستادشهیدمطهرى، ج18، ص: 201
سیر و سلوک الی الله در کلام امام صادق (ع)
روایت عنوان بصری یکی از دستور العمل های بسیار مهمّ وجود مقدس امام صادق (ع) است که در بردارنده نکاتی نغز و بدیع در تهذیب نفس است که جهت استفاده تمامی پیروان مکتب نورانی ائمه دین صادر فرموده اند.
و بسیاری از عرفا ، علما و بزرگان اخلاق اهتمام خاصی به این روایت شریف داشته اند ،
از جمله مرحوم آیت الله العظمی سید میرزا علی قاضی طباطبایی (ره)
به ارادتمندان و شاگردان خود دستور می دادند که آن را بنویسند و عمل کنند و کراراً می فرمودند :
(( باید آن را در جیب خود داشته باشید و هفته ای یکی دو بار آن را مطالعه کنید ))
و شاگردان خود را بدون التزام به مضمون این روایت نمی پذیرفتند.
ذیلاً متن و ترجمه این روایت شریف را برای بهره مندی تمامی مشتاقان سلوک الی الله ذکر می کنیم.
مرحوم علامه مجلسی (ره) در بحارالانوار
{ چاپ بیروت ، جلد 1 صفحه 224 ، کتاب العلم ، باب 7 ، آداب طلب العلم و احکامه }
می فرماید :
می گویم :
به خط استادمان ؛ بهاء الدین عاملی شیخ بهاء (ره) روایتی را با این مضمون یافتم :
ادامه مطلب...
احمد بن ابى عبد اللَّه برقى با سند خود نقل مى کند که امیر المؤمنین (ع) فرمود:
دو کس در دنیا پشت مرا شکست:
کسى که زبان باز و فاسق است
و کسى که نادان و عابد است.
آن یکى با زبانش فسق خود را پوشیده مى دارد
و آن دیگرى با عبادتش نادانى خود را مى پوشاند
پس، از دانشمندان فاسق و عبادت کنندگان جاهل بپرهیزید،
آنان فتنه هر کسى هستند که گرفتار فتنه شده است،
همانا من از پیامبر خدا (ص) شنیدم که فرمود:
یا على، تباهى امت من به دست هر منافق زبان بازى است.
الخصال / ترجمه جعفرى، ج1، ص: 113
مسعدة بن صدقه ربعى از امام صادق (ع) و او از پدرانش از على (ع) نقل مى کند که پیامبر خدا (ص) فرمود:
آفت سخن، دروغ
و آفت علم، فراموشى
و آفت حلم، سفاهت
و آفت عبادت، سستى
و آفت زرنگى، زیاده روى در آن
و آفت شجاعت، ستمگرى
و آفت سخاوت، منت گذاشتن
و آفت زیبایى، تکبّر
و آفت داشتن خانواده شریف، فخرفروشى است.
الخصال / ترجمه جعفرى، ج2، ص: 127
1
1. قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : فِکْرَةُ ساعَةٍ خَیرٌ مِنْ عبادَةِ سنَةٍ. «بحارالانوار، ج 71، ص 326»
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمود:
ساعتی اندیشه کردن بهتر از یک سال عبادت است.
2. قال الامام علی - علیه السّلام - : لا عِبادَةَ کَالتَّفکُّرِ فی صَنْعةِ اللهِ عزّوَجلّ. «امالی طوسی، ص 146»
امام علی - علیه السّلام - فرمود:
هیچ عبادتی مانند اندیشیدن در صنع (خلق) خدای عزوجل نیست.
3. قال الامام علی - علیه السّلام - : تَمییزُ الباقی مِنَ الْفانی مِنْ أَشْرَفِ النَّظَرِ.«غررالحکم، ح 4494»
امام علی - علیه السّلام - فرمود:
تمییز دادن و تشخیص امور ماندنی از امور فانی و رفتنی، از برترین اندیشه هاست.
4. قال الامام علی - علیه السّلام - : اَصْلُ العقلِ الفِکرُ وَ ثَمَرتُهُ السَّلَامَةُ.«غررالحکم، ح 3093»
امام علی - علیه السّلام - فرمود:
ریشة عقل، اندیشه است و ثمره اش سالم ماندن.
(از خطا، لغزش و گناه یا عذاب آخرت)
5. قال الامام علی - علیه السّلام - : فِکرُ الْمَرءِ مِرآةٌ تُریهِ حُسْنَ عَمَلِهِ مِنْ قُبْحِهِ.«غررالحکم، ح 6546»
امام علی - علیه السّلام - فرمود:
اندیشه آدمی آینهای است که کردار نیک و بدش را به او نشان میدهد.
امام صادق علیه السلام فرمود:
پیرمرد عابدى در میان بنى اسرائیل در زمانهاى قبل به عبادت و راز و نیاز با خدا، معروف بود.
روزى در وسط هاى نماز دو کودکى را در کنار خود دید که خروسى را گرفته اند و پرهاى او را مى کنند.
او توجه به کار کودکان نکرد و به عبادت خود ادامه داد (و با اینکه مى بایست آنها را از این کار ظالمانه نهى کند، چیزى به آنها نگفت ).
خداوند بر او غضب کرد، و به زمین فرمان داد تا او را در کام خود فرو برد، زمین او را زنده در خود فرو برد، و او در اعماق زمین همچنان و همیشه فرو مى رود.
و این است نتیجه شوم ترک نهى از منکر و سرنوشت پر ازعذاب عابد جاهلى که به عبادت خشک ادامه داد، و مسائل فرعى را بر مسائل اصلى مقدم مى داشت .
ماخذ: داستان دوستان-محمدی اشتهاردی جلد: 1 صفحه: 68
امام حسن علیه السلام گوید: یک شب جمعه مادرم را دیدم که در محراب عبادت ایستاد و همواره نماز مى گذارد و در رکوع و سجود بود تا شب به صبح رسید و شنیدم که براى زنان و مردان مومن با ذکر نام آنها دعا مى کند و هر چه بیشتر براى آنها از خداوند در خواست مى کند اما براى خود دعا نمى کند.
عرض کردم : مادر! چرا براى خود دعا نمى کنى همان گونه که براى دیگران دعا مى کنى ؟
فرمود: فرزندم اول همسایه بعد اهل خانه .
نام کتاب :قصه هاى تربیتى چهارده معصوم مؤ لف :محمد رضا اکبرى
بازدید امروز: 136
بازدید دیروز: 43
کل بازدیدها: 806319