حریز بن عبد اللَّه از امام صادق (ع) نقل مى کند که فرمود:
مردم در موضوع قدر سه دسته اند:
کسى که گمان مى کند که خداوند مردم را بر گناهان مجبور کرده، چنین کسى خدا را در حاکمیتش ظلم کرده و کافر است،
و کسى که گمان مى کند که کار به مردم واگذار شده، چنین کسى سلطنت خدا را سست کرده و او نیز کافر است،
و کسى که مى گوید:
خداوند بندگانش را به آنچه طاقت دارند تکلیف کرده، به آنچه طاقت ندارند تکلیف نکرده است، هر گاه کار خوبى کند خدا را ستایش مى کند و هر گاه کار بدى مى کند از خدا آمرزش مى طلبد،
چنین کسى مسلمان درستى است،
و توفیق دهنده خداست.
الخصال / ترجمه جعفرى، ج1، ص: 283
سعد اسکاف از امام باقر (ع) نقل مى کند که فرمود:
سه چیز پشت را مى شکند:
کسى که عمل خیر خود را بسیار بداند
و گناهانش را از یاد برد
و در رأى خود، خودبین باشد.
الخصال / ترجمه جعفرى، ج1، ص: 173
انس بن محمد ابو مالک از پدرش از امام صادق (ع) و او از پدرانش از على بن ابى طالب (ع) نقل مى کند که؛
پیامبر خدا (ص) در وصیت خود به او، فرمود:
یا على، هفت چیز است که هر کس آنها را داشته باشد حقیقت ایمان او کامل مى گردد
و درهاى بهشت به روى او باز مى شود:
کسى که وضوى کامل بگیرد
و نمازش را نیکو بخواند
و زکات مالش را بدهد
و خشم خود را فرو برد
و زبانش را زندانى کند
و از گناهانش طلب آمرزش کند
و در باره اهل بیت پیامبرش حق خیرخواهى را ادا کند.
الخصال / ترجمه جعفرى، ج2، ص: 13
عبد اللَّه بن میمون از امام صادق (ع)
و او از پدرانش از على (ع) نقل مى کند که عیسى بن مریم فرمود:
خوشا به حال کسى که:
سکوت او اندیشیدن
و نگاه او عبرت آموزى
و گستره او خانه اش باشد
و بر گناهانش بگرید
و مردم از دست و زبان او در امان باشند.
الخصال / ترجمه جعفرى، ج1، ص: 431
