صراط مستقیم

1. ایمان‏
دوستى باید بر اساس ایمان باشد. قرآن مى‏ فرماید: إِنَّ کَثِیراً مِّنَ الْخُلَطَاءِ لَیَبْغِی بَعْضُهُمْ عَلَى‏ بَعْضٍ إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ «سوره ص/ 24» در حقیقت بسیارى از شریکان به یکدیگر ستم روا مى‏ دارند، مگر کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده ‏اند.
على علیه السلام فرمود: من اعانَکَ عَلى صلاح دینِک فهو الرفیقُ الشفیق «غررالحکم، ص 424» دوست آن کسى است که تو را در راه دینت یارى دهد.
2. تقوا
الْأَخِلَّاءُ یَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِینَ «زخرف/ 67» در آن روز دوستان، بعضى دشمن بعضى دیگرند، مگر پرهیزگاران.
امام صادق علیه السلام مى‏فرماید: اطلُبْ مُؤاخاتَ الاتقیاءِ وَ لَو فى ظُلُمات الارضِ و ان افنَیتَ عُمرَک فى طَلَبِهم «یادداشتهاى استاد مطهرى، ج 4، ص 117» به دنبال دوستان با تقوا باش؛ ولو در تاریکى‏ هاى زمین باشد و اگر چه عمرت را در این راه فنا کنى.
3. بازدارنده از بدى‏ ها
على علیه السلام مى‏ فرماید: علیک بِمُؤاخاةِ مَن حَذَّرک «غررالحکم، ص 482» با کسى دوستى کنید که شما را از بدى‏ ها بر حذر دارد. على علیه السلام فرمود: صَدیقُک مَن نَهاک «غررالحکم، ص 457» دوست تو کسى است که تو را از بدیها باز دارد.

راه و رسم دوستى، ص: 30