زید بن ارقم گفت:
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمود:
هر کس «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ» را با اخلاص بگوید،
داخل بهشت مى شود
و اخلاصش به این است که «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ»،
او را از آنچه خداوند حرام کرده است باز دارد.
صفات الشیعة / ترجمه توحیدى، ص:27 
جعفر جعفرى گوید:
امام صادق از پدرش علیهما السّلام نقل کرد که:
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و اله و سلّم فرموده است:
هر کس گناهى کند و خندان باشد
بدوزخ رود در حالى که گریان باشد.
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال / ترجمه غفارى، ص: 505
روزى امام باقر علیه السّلام به آنان که در محضرش بودند فرمود:
مردانگى چیست؟
آنان هر یک اظهار نظرى کردند؛ آنگاه امام علیه السّلام فرمود:
مردانگى آن است که:
زیاده نخواهى که خوار گردى
و اظهار فقر ننمایى که تهیدست گردى
و بخل نورزى که دشنام شنوى
و نابخردى نکنى که دشمن یابى؛
پس آنگاه از امام علیه السّلام پرسیده شد که چه کسى بر این کار تواناست؟
پس آن حضرت علیه السّلام فرمود:
آن کس که دوست دارد چون مردمک در چشم
و همانند مشک در عطرها و بسان خلیفه روزگار شما باشد.
تحف العقول / ترجمه حسن زاده، ص: 519
مواعظ پیغمبر (ص)
خوشا به حال آن که:
ترس از خدا،
از ترس مردمان بازش دارد.
خوشا به حال آن که:
کسبش پاک، باطنش شایسته،
ظاهرش نیکو و اخلاقش روبراه باشد.
خوشا به حال آن که:
ما زاد مالش را بخش کند
و ما زاد سخنش را نگه دارد.
خوشا به حال آن که:
براى خداوند عزیز تواضع کند،
بدون اعراض از سنت من، از حلال بگذرد،
از لذتها بدون تحریم صرف نظر کند،
بدون انحراف از سنت از زر و زیور دنیا چشم بپوشد
و پس از من از نیکان خاندانم پیروى کند.
با فقها و حکما مجالست نماید
و بر تهیدستان ترحم کند.
خوشا به حال آن که:
مالى را از حلال به چنگ آرد و در حلال صرف کند
و بر مسکینان احسان و عطا نماید،
از متکبران فخرفروش
و شیفتگان دنیا
و بدعتگذاران در دین
و منحرفان از سنت من کناره گیرد.
خوشا به حال آن که:
اخلاقش با مردم خوش باشد،
آنان را در مشکلات یارى دهد
و شر خود را از آنها باز گرداند.
تحف العقول / ترجمه جنتى، متن، ص: 59
عبد اللَّه بن میمون از امام صادق (ع)
و او از پدرانش نقل مى کند که پیامبر خدا (ص) فرمود:
شش گروه هستند که خداوند و هر پیامبر مستجاب الدعوه اى آنان را لعنت کرده است:
کسى که چیزى بر کتاب خدا بیفزاید.
و کسى که قضا و قدر الهى را تکذیب کند.
و کسى که سنت مرا ترک نماید.
و کسى که حرمتى را که خدا بر اهل بیت من قرار داده بشکند.
و کسى که به زور قدرت پیدا کرده،
تا کسى را که خدا او را عزیز قرار داده ذلیل کند،
و کسى را که خدا او را ذلیل قرار داده عزیز کند.
و کسى که بیت المال مسلمانان را به خود اختصاص داده و آن را براى خود حلال مى داند.
الخصال / ترجمه جعفرى، ج1، ص: 493
زید بن موسى از پدرش امام موسى بن جعفر (ع)
و او از پدرانش نقل مى کند که امیر المؤمنین (ع) فرمود:
ابو بکر و عمر و عثمان و طلحه و زبیر و سعد وعبد الرحمن بن عوف و برخى دیگر از صحابه خارج شدند تا پیامبر خدا (ص) را در خانه امّ سلمه ملاقات کنند و مرا دیدند که بر در خانه نشسته ام، از من در باره پیامبر پرسیدند،
گفتم: اکنون بیرون مى آید، چیزى نگذشت که پیامبر بیرون آمد و دست خود را بر پشت من زد و فرمود:
بزرگ باشى اى پسر ابو طالب! همانا تو پس از من با مردم با شش چیز مخاصمه مى کنى و آنها را مجاب مى سازى و در میان قریش یکى از آنها وجود ندارد:
تو نخستین آنان از نظر ایمان آوردن به خدا
و پایدارترین آنها در انجام امر خدا
و وفادارترین آنها نسبت به پیمان خدا
و مهربانترین آنها به مردم
و داناترین آنها به قضاوت
و بهترین آنها در تقسیم (بیت المال) به طور مساوى
و بافضیلت ترین آنها نزد خداوند هستى.
همین حدیث با سند دیگرى از جعفر بن محمد بن عبد اللَّه بن موسى از امام کاظم (ع) و او از پدرانش به ما روایت شده است.
الخصال / ترجمه جعفرى، ج1، ص: 491
احمد بن نوح از مردى و او از امام صادق (ع) نقل مى کند که؛
حارث بن اعور به امیر المؤمنین عرض کرد:
یا امیر المؤمنین! به خدا سوگند که من تو را دوست دارم،
فرمود: اى حارث! اگر مرا دوست دارى:
با من خصومت مکن
و با من بازى مکن
و با من مناظره مکن
و با من شوخى مکن
و مرا از مقام خود پایین نیاور
و مرا از مقام خود بالا نبر.
الخصال / ترجمه جعفرى، ج1، ص: 489
عبد اللَّه بن سنان از امام صادق (ع) نقل مى کند که فرمود:
پیامبر خدا (ص) هر روز از شش چیز به خدا پناه مى برد:
شک
و شرک
و تعصب
و غضب
و ستم
و حسد.
الخصال / ترجمه جعفرى، ج1، ص: 481
امام (علی علیه السلام) فرمود:
رسول خدا(ص)بر جمعى گذشت و فرمود:
براى چه گرد هم فراهم شدید؟
عرض کردند یا رسول اللَّه
این دیوانه ایست که غش می کند و ما بر گرد او جمع شدیم،
فرمود: این دیوانه نیست بلکه بیمار است،
سپس فرمود شما را از دیوانه حقیقى آگاه نکنم؟
عرض کردند چرا یا رسول اللَّه،
فرمود دیوانه آنست که:
از روى تکبر راه می رود
و با گوشه چشمش نگاه می کند
و شانه هاى خود را از سر بزرگى می جنباند
و با آنکه گناه خدا را می ورزد آرزوى بهشت از خدا دارد،
از شرش آسوده نیستند
و بخیرش امیدى نیست
اینست دیوانه،
ولى این بیمار و گرفتار است
الخصال / ترجمه کمرهاى، ج1، ص: 296
حارث بن مغیرة گوید:
شنیدم از امام صادق (ع) که می فرمود شش خصلت در مؤمن نمی باشد:
سختگیرى
و کارشکنى
و لجبازى
و دروغگوئى
و حسدورزى
و ستمکارى.
الخصال / ترجمه فهرى، ج1، ص: 362