أبو حمزه ثمالى گوید:
شنیدم امام سجّاد علیه السّلام می فرمود:
خداوند عزیز و جلیل می فرماید:
به عزّت و عظمت و شکوه و رونق و برترى و بلندى مقامم سوگند که
هیچ بنده اى
خشنودى مرا
بر هوى و هوس
خویش مقدّم ندارد
جز اینکه همّت و اندیشه او را به امور اخروى متوجّه سازم،
و قلب او را بى نیاز گردانم، و اموال و هستیش را کفایت نمایم،
و آسمانها و زمین را ضامن روزى او قرار دهم،
و دنیا بدو رو کند در حالى که او خوش نداشته باشد.
ثواب الاعمال-ترجمه غفارى، ص: 374
زمانى که ابو ذر را تبعید کردند، امیر المؤمنین علیه السلام، امام حسن و امام حسین علیهما السلام، عقیل بن ابى طالب، عبد اللَّه بن جعفر و عمار بن یاسر او را بدرقه کردند.
امیر المؤمنین علیه السلام در هنگام بدرقه او فرمود:
با برادرتان ابو ذر وداع کنید،
زیرا مسافر ناچار باید برود
و مشایعت کننده ناگزیر است که بازگردد.
در این هنگام هر کدام از این افراد کلامى به ابو ذر گفتند.
امام حسین علیه السلام فرمود:
خدا تو را رحمت کند، اى ابو ذر!
این قوم، قدر تو را ندانستند و از قدر و قیمت تو کاستند.
چرا که تو دین خود را نفروختى، به این علّت، ایشان دنیاى تو را گرفتند.
آنچه تو براى آنان نگاه داشتى (دین)، بسیار مورد نیاز آنان براى فرداست.
و آنچه آنان از تو دریغ کردند (دنیا)، تو، سخت از آن بى نیازى.
ابوذر عرض کرد:
خدا رحمت خود را نصیب شما اهل بیت کند.
که من در دنیا نیازم فقط به شماست
و هر زمان که شما را یاد کنم،
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله را یاد کرده ام.
گلچین صدوق (گزیده من لا یحضره الفقیه)، ج2، ص: 38
امام صادق (ع) فرمود:
شش وبال گردنگیر شخص زناکار است
سه در دنیا و سه در آخرت آنچه در دنیا است این است که :
چهره را بى نور کند
و تنگدستى آورد
و شخص را زودتر نابود سازد
و آنچه در آخرت است:
خشم پروردگار جل جلاله
و سختگیرى در حساب
و جاوید ماندن در آتش.
الخصال / ترجمه فهرى، ج1، ص: 358
ابراهیم بن عبد الحمید مى گوید:
امام موسى بن جعفر (ع) از امام صادق (ع) نقل مى کند که فرمود:
دنیا زندان مؤمن و قبر حصار او و بهشت جایگاه اوست،
و دنیا بهشت کافر و قبر زندان او و آتش جایگاه اوست.
الخصال / ترجمه جعفرى، ج1، ص: 169
احمد بن ابى عبد اللَّه برقى با سند خود نقل مى کند که امیر المؤمنین (ع) فرمود:
دو کس در دنیا پشت مرا شکست:
کسى که زبان باز و فاسق است
و کسى که نادان و عابد است.
آن یکى با زبانش فسق خود را پوشیده مى دارد
و آن دیگرى با عبادتش نادانى خود را مى پوشاند
پس، از دانشمندان فاسق و عبادت کنندگان جاهل بپرهیزید،
آنان فتنه هر کسى هستند که گرفتار فتنه شده است،
همانا من از پیامبر خدا (ص) شنیدم که فرمود:
یا على، تباهى امت من به دست هر منافق زبان بازى است.
الخصال / ترجمه جعفرى، ج1، ص: 113
جابر بن عبد اللَّه از پیامبر خدا (ص) نقل مى کند که فرمود:
ترسناکترین چیزى که از آن بر امتم بیمناکم،
هواى نفس و آرزوى دراز است،
اما هواى نفس، همانا از حق باز مى دارد
و اما آرزوى دراز، پس آخرت را از یاد مى برد.
و اینک دنیا در حال پشت کردن است و آخرت در حال روى آوردن است و هر کدام از آنها فرزندانى دارند، پس اگر توانستید از فرزندان آخرت باشید و از فرزندان دنیا نباشید، پس چنین کنید، چون شما امروز در مرحله عمل هستید و بازخواستى نیست و فردا در مرحله بازخواست خواهید بود و عملى نیست.
الخصال / ترجمه جعفرى، ج1، ص: 85
ام سلمه به پیامبر خدا (ص) گفت:
پدر و مادرم فداى تو باد، زنى که دو بار شوهر کرده و آنها از دنیا رفته اند و به بهشت داخل شده اند، این زن با کدام یک از آنها خواهد بود؟
فرمود: اى ام سلمه:
هر کدام که اخلاق نیکویى داشته باشد و با خانواده خود رفتار نیکویى داشته باشد. اى ام سلمه!
کسى که اخلاق نیکو داشته باشد خیر دنیا و آخرت را برده است.
الخصال / ترجمه جعفرى، ج1، ص: 73
ابان بن عثمان نقل مى کند که مردى نزد امام صادق (ع) آمد و گفت:
پدر و مادرم فداى تو باد! مرا موعظه کن،
فرمود:
اگر خداوند به روزى تو متکفّل است، پس اهتمام تو براى چیست؟
و اگر روزى قسمت شده است، حرص براى چیست؟
و اگر حساب حق است، پس جمع کردن براى چیست؟
و اگر جایگزین کردن خداوند حق است، پس بخل براى چیست؟
و اگر عذاب آتش جهنم حق است گناه براى چیست؟
و اگر مرگ حق است شادى براى چیست؟
و اگر عرضه شدن به خداوند حق است مکر و حیله براى چیست؟
و اگر عبور از پل صراط حق است خودبینى براى چیست؟
و اگر هر چیز بر اساس قضا و قدر الهى است اندوه براى چیست؟
و اگر دنیا فانى است اطمینان به آن براى چیست؟
الخصال / ترجمه جعفرى، ج2، ص: 179
ضریس از امام صادق (ع) نقل مى کند که فرمود:
خداوند شهوت را ده جزء قرار داده است، نه جزء آن در زنها و یک جزء آن در مردهاست، و اگر نبود که خداوند اجزاء حیا را به اندازه اجزاء شهوت در آنها قرار داده است، براى هر مردى نه زن مى آویخت.
احمد بن محمد و دیگران با اسناد خود از امام صادق (ع) نقل مى کنند که فرمود:
حیا ده جزء دارد، نه جزء آن در زنان و یک جزء آن در مردان است، وقتى دوشیزه اى حیض دید یک جزء از حیاى او مى رود و وقتى ازدواج کرد جزء دیگرى مى رود و چون بکارت او رفت جزء دیگرى مى رود و چون بچه به دنیا آورد جزء دیگرى مى رود و پنج جزء مى ماند و اگر زنا کند تمام حیاى او مى رود و اگر هفت داشته باشد پنج جزء مى ماند.
مسعدة بن صدقه از امام صادق (ع) نقل مى کند که فرمود:
همانا خداوند براى یک زن، شکیبایى ده مرد را قرار داده و چون حامله شد، نیروى صبر ده مرد دیگر هم به او اضافه مى شود.
الخصال / ترجمه جعفرى، ج2، ص: 161
منذر جوان از امام صادق (ع) نقل مى کند که فرمود:
سلمان مى گفت:
از شش چیز تعجب مى کنم،
سه تا از آنها مرا به خنده آورد
و سه تا به گریه،
آنچه به گریه آورد:
فراق دوستان از جمله محمد و یارانش
و هراس از قبر
و ایستادن در برابر خداوند (در قیامت)،
و اما آنها که مرا به خنده وادار کرد،
طالب دنیاست در حالى که مرگ او را طلب مى کند
و کسى است که غافل است در حالى که از او غفلت نمى شود (همواره مراقب اویند)
و کسى که با تمام دهانش مى خندد در حالى که نمى داند خداوند از او راضى یا خشمناک است.
الخصال / ترجمه جعفرى، ج1، ص: 477