امام سجاد علیه السلام فرمود:
ای فرزند آدم،
تا آن زمانی که در درون خود واعظ و نصیحت کننده ای دلسوز داشته باشی
و در تمام امور بررسی و محاسبه کارهایت را اهمیّت دهی
و در تمام حالات ـ از عذاب الهی ـ ترس و خوف داشته باش؛
در خیر و سعادت خواهی بود.
(مشکاه الانوار: ص 246)
مواعظ پیغمبر (ص)
خوشا به حال آن که:
ترس از خدا،
از ترس مردمان بازش دارد.
خوشا به حال آن که:
کسبش پاک، باطنش شایسته،
ظاهرش نیکو و اخلاقش روبراه باشد.
خوشا به حال آن که:
ما زاد مالش را بخش کند
و ما زاد سخنش را نگه دارد.
خوشا به حال آن که:
براى خداوند عزیز تواضع کند،
بدون اعراض از سنت من، از حلال بگذرد،
از لذتها بدون تحریم صرف نظر کند،
بدون انحراف از سنت از زر و زیور دنیا چشم بپوشد
و پس از من از نیکان خاندانم پیروى کند.
با فقها و حکما مجالست نماید
و بر تهیدستان ترحم کند.
خوشا به حال آن که:
مالى را از حلال به چنگ آرد و در حلال صرف کند
و بر مسکینان احسان و عطا نماید،
از متکبران فخرفروش
و شیفتگان دنیا
و بدعتگذاران در دین
و منحرفان از سنت من کناره گیرد.
خوشا به حال آن که:
اخلاقش با مردم خوش باشد،
آنان را در مشکلات یارى دهد
و شر خود را از آنها باز گرداند.
تحف العقول / ترجمه جنتى، متن، ص: 59
طاوس یمانى مى گوید:
از على بن الحسین (ع) شنیدم که فرمود:
نشانه هاى مؤمن پنج چیز است،
گفتم: آنها کدامند؟ فرمود:
خداترسى در خلوت،
و صدقه دادن در حال تنگدستى،
و شکیبایى در مصیبت،
و بردبارى در حال غضب،
و راستگویى در حال ترس.
الخصال / ترجمه جعفرى، ج1، ص: 393
اسماعیل بن ابى زیاد از امام صادق (ع) و او از پدرانش نقل مى کند که پیامبر خدا (ص) فرمود:
آگاه باشید که بدترین امت من کسانى هستند که از ترس شرّشان به آنها احترام مى شود.
آگاه باشید کسى که مردم از ترس شرّ او به او احترام کنند، از من نیست.
الخصال / ترجمه جعفرى، ج1، ص: 31
در تاریخ بیان شده است که امام حسین علیه السلام در ساعات آخر عمر مبارک خویش، بازدیدهایى از خیمه هاى اصحاب و بانوان داشت
و نیز به خیمه فرزند عزیز خود، امام زین العابدین علیه السلام آمد
تا حال او را از نزدیک بپرسد که ایشان در آن هنگام، بیمار بود
و حضرت زینب علیها السلام از او پرستارى مى کرد.
امام على بن الحسین به عمه مکرم خود، حضرت زینب تکیه داده، نشست تا با پدر بزرگوار خود گفتگو کند.
امام حسین از وضع بیمارى ایشان پرسید و او خداى را حمد و ستایش کرد.
آنگاه به پدر بزرگوار خود عرض کرد:
«امروز کار شما با این منافقان به کجا رسید؟».
امام حسین علیه السلام در پاسخ فرمود:
«یا ولدى! قد استحوذ علیهم الشیطان فانساهم ذکر اللَّه»؛
یعنى اى فرزندم! شیطان بر آنان غلبه یافت و خدا را از یاد آنان برد.
دیگر نه از خدا ترس دارند و نه به یاد اویند».
به نقل از کتاب: امام حسین (ع) و قرآن (مجموعه مقالات)، ص: 56