زندگي حضرت رقيه بنت الحسين عليهما السلام کلمه رقيّه در اصل از ارتقاء به معنى صعود به طرف بالا و ترقّى است . اين نام قبل از اسلام نيز وجود داشته ، مثلا نام يکى از دختران هاشم جد دوم پيامبر اکرم (صلى الله عليه و آله) رقيّه بوده است ، که عمه پدر رسول خدا رقيّه مى شود. نخستين نام رقيه در اسلام: نخستين کسى که در اسلام ، اين نام را داشت ، يکى از دختران رسول خدا (صلى الله عليه و آله) از حضرت خديجه است . پس از آن ، يکى از دختران اميرالمؤ منين على عليه السلام نيز رقيه نام داشت ، که به همسرى حضرت مسلم بن عقيل درآمد. در ميان دختران امامان ديگر نيز چند نفر اين نام را داشتند، از جمله يکى از دختران امام حسن مجتبى و دو نفر از دختران امام موسى کاظم که به رقيّه و رقيّة صغرى خوانده مى شدند. نظر محدثان: اکثر محدّثان دو دختر به نامهاى سکينه و فاطمه براى امام حسين ذکر کرده اند؛ اما علّامه ابن شهر آشوب ، و محمّدبن جرير طبرى شيعى ، سه دختر به نامهاى سکينه ، فاطمه و زينب را براى آن حضرت برشمرده اند. در ميان محدّثان قديم ، تنها على بن عيسى اربلى ـ صاحب کتاب کشف الغمّه (که اين کتاب را در سال 687 هـ.ق تأليف کرده است ) ـ به نقل از کمال الدين گفته است که: امام حسين شش پسر و چهار دختر داشت ؛ ولى او نيز هنگام شمارش دخترها، سه نفر به نامهاى زينب ، سکينه و فاطمه را نام مى برد و از چهارمى ذکرى به ميان نمى آورد. احتمال دارد که چهارمين دختر، همين رقيّه بوده باشد. علامه حائرى در کتاب معالى السبطين مى نويسد: بعضى مانند محمّدبن طلحة شافعى وديگران از علماى اهل تسنّن و شيعه مى نويسند: امام حسين داراى ده فرزند، شش پسر و چهار دختر بوده است . سپس مى نويسد: دختران او عبارتند از: سکينه ، فاطمه صغرى ، فاطمه کبرى ، و رقيّه (عليهن السلام .) آنگاه در ادامه مى افزايد: رقيّه (عليها السلام) سه سال و در برخي منابع پنج سال يا هفت سال داشت و در شام وفات کرد. مادرش (شاه زنان) دختر يزدجرد بود(يعنى حضرت رقيّه خواهر تنى امام سجّاد بود). پدر حضرت رقيّه پدر بزرگوار حضرت رقيّه (عليها السلام) امام عظيم ، حسين بن على معروفتر از آن است که نياز به توصيف و معرّفى داشته باشد. مادر حضرت رقيه عليه السلام مادر حضرت رقيه عليه السلام ، مطابق بعضى از نقلها (ام اسحاق) نام داشت که قبلاً همسر امام حسن (عليه السلام) بود، و آن حضرت در وصيت خود به برادرش امام حسين (عليه السلام) سفارش کرد که با ام اسحاق ازدواج کند و فضايل بسيارى را براى آن بانو بر شمرد. و به نقلى ، مادر رقيه (عليها السلام) (ام جعفر قضاعيه) بوده است ولى دليل مستندى در اين باره ، در دسترس نيست . شيخ مفيد در کتاب ارشاد ام اسحاق بنت طلحه را مادر فاطمه بنت الحسين معرفى مى کند. سن حضرت رقيه (عليه السلام) سن مبارک حضرت رقيه (عليها السلام) هنگام شهادت ، طبق پاره اى از روايتها سه سال ، و مطابق پاره اى ديگر چهار سال بود. برخى نيز پنج سال و هفت سال نقل کرده اند. در کتاب وقايع الشهور و الايام آمده است که ، دختر کوچک امام حسين (عليه السلام) در روز پنجم ماه صفر سال 61 هـ.ق وفات کرد، چنانکه همين مطلب در کتاب رياض القدس نيز نقل شده است . رقيه (عليها السلام) در عاشورا در بعضى روايات آمده است : حضرت سکينه (عليها السلام) در روز عاشورا به خواهر سه ساله اى (که به احتمال قوى همان رقيه (عليها السلام) باشد گفت : بيا دامن پدر را بگيريم و نگذاريم برود کشته بشود. امام حسين ( عليه السلام ) با شنيدن اين سخن بسيار اشک ريخت و آنگاه رقيه (عليها السلام) صدا زد: بابا! مانعت نمى شوم . صبر کن تا ترا ببينم امام حسين (عليه السلام) او را در آغوش گرفت و لبهاى خشکيده اش را بوسيد. در اين هنگام آن نازدانه ندا در داد که : العطش العطش ، فان الظما قدا احرقنى بابا بسيار تشنه ام ، شدت تشنگى جگرم را آتش زده است . امام حسين(عليه السلام) به او فرمود: کنار خيمه بنشين تا براى تو آب بياورم آنگاه امام حسين (عليه السلام) برخاست تا به سوى ميدان برود، باز هم رقيه دامن پدر را گرفت و با گريه گفت : يا ابه اين تمضى عنا؟ بابا جان کجا مى روى ؟ چرا از ما بريده اى ؟ امام (عليه السلام) يک بار ديگر او را در آغوش گرفت و آرام کرد و سپس با دلى پر خون از او جدا شد. #حضرت_رقيه https://t.me/m313serat - هماي سعادت