در آيه 37 بقره مي‌خوانيم: فَتَلَقَّي آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِماتٍ فَتابَ عَلَيْهِ، آدم عليه السّلام (هنگام توبه از ترک اولي) کلماتي را از خداوند دريافت کرد (و با آنها توبه کرد) خداوند توبه او را پذيرفت. در کتاب الدّر الثّمين، در تفسير اين آيه آمده است آدم عليه السّلام در اين هنگام ساق عرش را ديد که در آن نام پيامبر صلي اللَّه عليه و آله و سلم و امامان عليهم السّلام نوشته شده بود، جبرئيل بر او نازل شد و به آدم تلقين کرد تا اين کلمات را بگويد: يا حميد بحقّ محمّد، يا عالي بحقّ علي، يا فاطر بحقّ فاطمة يا محسن بحقّ الحسن و الحسين، و منک الاحسان، اي خداي ستوده به حق محمّد ستوده صلي اللَّه عليه و آله و سلم اي خداي ارجمند به حق علي عليه السّلام، اي آفريدگار به حق فاطمه عليها السّلام، اي احسان‌بخش به حق حسن و حسين عليهما السّلام و از تو است احسان. آدم عليه السّلام وقتي که اين کلمات را به زبان آورد، همين که نام حسين عليه السّلام به زبانش آمد، دلش شکست و قطرات اشک از چشمانش سرازير گرديد، گفت: اي برادرم جبرئيل! علّت چيست که با ذکر حسين عليه السّلام قلبم مي‌شکند و اشکم جاري مي‌گردد؟! جبرئيل گفت: «اي آدم! بر اين پسرت حسين عليه السّلام مصيبت جانسوزي وارد مي‌شود که همه مصيبتها در نزد آن کوچک است.» آدم عليه السّلام گفت: برادرم جبرئيل! آن مصيبت چيست؟ جبرئيل گفت: حسين عليه السّلام با لب تشنه، و تنها و غريب و بي‌يار و ياور کشته مي‌شود، اگر او را در آن روز ببيني چنين صدا مي‌زند: وَا عَطَشَاهْ وَا قِلَّةَ نَاصِرَاهْ !، اي واي از سوز تشنگي، اي واي از کمي ياور!» شدّت تشنگي، بين او و آسمان را همچون دود مي‌کند، هيچ کس جواب او را جز با شمشيرها و وسيله کشتن نمي‌دهد، سر او را همانند گوسفند امّا از قفا جدا نمايند، و آنچه از فرش و اسباب خانه را دارد همه را غارت مي‌کنند، سرهاي او و يارانش را در شهرها مي‌گردانند، در حالي که زنان اهل بيتش در کنار آن سرها عبور داده مي‌شوند ... در اين هنگام جبرئيل و آدم عليه السّلام همچون زن پسر مرده‌اي براي مصيبت حسين عليه السّلام گريه کردند. پيامبر اکرم صلي اللَّه عليه و آله و سلم در ضمن گفتاري فرمود: کلّ من بکي منهم علي مصاب الحسين اخذنا بيده و ادخلناه الجنّة ، هر کسي از امّت من براي مصائب حسين عليه السّلام گريه کند، در قيامت دست او را مي‌گيريم و او را وارد بهشت مي‌سازيم امام سجّاد عليه السّلام به قدري براي تجديد خاطره شهادت امام حسين عليه السّلام کوشا بود، که حتّي طبق دستورش در روي نگين انگشترش نوشته شده بود: «خزي و شقي قاتل الحسين بن علي عليه السّلام ، رسوا و بدبخت شد قاتل حسين فرزند علي عليه السّلام.» غم‌نامه کربلا، ص: 14 #روضه https://telegram.me/m313serat - هماي سعادت