صراط مستقیم

به نقل از: http://mobalegh.miu.ac.ir

به نقل از: http://mobalegh.miu.ac.ir

به نقل از: http://mobalegh.miu.ac.ir

به نقل از: http://mobalegh.miu.ac.ir

" وَ قالَ لِلَّذِی ظَنَّ أَنَّهُ ناجٍ مِنْهُمَا اذْکُرْنِی عِنْدَ رَبِّکَ

 فَأَنْساهُ الشَّیْطانُ ذِکْرَ رَبِّهِ فَلَبِثَ فِی السِّجْنِ بِضْعَ سِنِینَ"

آن گاه از رفیقى که اهل نجاتش یافت

درخواست کرد که مرا نزد خواجه خود یاد کن

(باشد که چون بى‏ تقصیرم بیند از زندانم برهاند)

اما شیطان از خاطر آن یار زندانى برد

که یوسف را نزد خواجه‏ اش یاد کند،

بدین سبب در زندان چندین سال محبوس بماند.

(یوسف 42)ترجمه الهی قمشه ای 

آنچه از دیدگاه مذهب اهل بیت(ع) مسلم به نظر می رسد؛

عصمت حضرت یوسف(ع) از خطا و عصیان است.

اما آنچه مبهم به نظر می رسد این است که؛

 آیا توسل جستن یوسف(ع) به زندانی منافات با عصمت او ندارد؟

اگر قرآن و بیان اهلبیت(ع) را به طور همه جانبه توجه نماییم،

مسئله کمک جستن از وسایل مختلف امری است لازم و واجب .

همان گونه که با خوردن آب و نان زنده می مانیم،

رفع تهمت و حفظ جان خود ولو با توسل جستن به افراد،

در صورتی که در قالب یک تکلیف ثابت گردد امری واجب است.

بنابراین همانطور که صاحب تفسیر بزرگ المیزان به این مطلب پرداخته اند،

توجه یوسف به زندانی صرفا جهت رفع تهمت و حفظ جان وی بوده است.

روایات ذیل این آیه را نیز باید،

با توجه  به صراحت آیات قرآن

و قرائن موجود یا مسکوت گذاشت

و یا اینکه به گونه ای که با عصمت پیامبری،

همچون یوسف(ع) منافات نداشته باشد به تأویل برد.

برای مطالعه دقیق تر رجوع نمایید به تفسیر المیزان ج11 ص 181

یکی از چالش های پیش روی ما در عصر حاضر مبحث برتری مرد بر زن است که؛

این مطلب به طور صریح در آیه 34 سوره نساء مورد اشاره واقع شده است،

 در حالیکه بسیاری از متجددین امروزی اصرار بر نفی یا توجیه آیه مذکور دارند،

البته قبل از اشاره اجمالی آیه را مرور می کنیم:

الرِّجالُ‏ قَوَّامُونَ‏ عَلَى النِّساءِ

بِما فَضَّلَ اللَّهُ بَعْضَهُمْ عَلى‏ بَعْضٍ وَ بِما أَنْفَقُوا مِنْ أَمْوالِهِمْ

مردان، سرپرست و نگهبان زنانند، بخاطر برتریهایى که خداوند

(از نظر نظام اجتماع) براى بعضى نسبت به بعضى دیگر قرار داده است،

و بخاطر انفاقهایى که از اموالشان (در مورد زنان) مى‏کنند...

(ترجمه آیت الله مکارم شیرازی)

به نظر می آید بعضی بحثها صرفا ناشی از تهاجمات فرهنگ های غیر دینی

و یا سیاسی کاری های مختلف باشد،

زیرا؛

اولا:

تفاوت امری است اجتناب ناپذیربه خصوص در مورد جنس زن و مرد

و ثانیا:

برتری معنوی از این آیه نمی شود بدست آورد،

همانطور که از بطن بسیاری از روایات و تفاسیر مختلف بر می آید،

و ثالثا:

چنانچه با فرض تعاملات اجتماعی

و ارتباطات دنیوی به آیه فوق نگاه شود ،

مسلما این برتری معقول و پسندیده است.

و آنچه بسیار مهم است:

برتری منظور از این آیه را نمی توان عامل تقرب الهی دانست،

مگر اینکه از آن در جهت اهداف تعیین شده،

توسط اهلبیت(ع) استفاده شود.

آیه 168 سوره بقره می فرماید:

«یَا أَیُّهَا النَّاسُ کُلُواْ مِمَّا فِی الأَرْضِ حَلاَلاً طَیِّباً

وَلاَ تَتَّبِعُواْ خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ،

ای مردم!

از آن‌چه خدا در روی زمین از حلال‌ها و پاکیزه‌ها آفریده، بخورید

و از گام‌ها (آثار و نشانه‌ها) شیطان پیروی نکنید».

خیلی مهمه قرآن خوردن غذای حلال و پاکیزه را

به همه مردم توصیه می کند نه فقط مسلمانان.

اگر اثرات غذای نامناسب را  می دانستیم

مسلما نگاهمان نسبت به خوراکمان عوض می شد.

نقل شده شیخ فضل الله نوری پـسرى داشت .

این پسر, بیش از بقیه اصرار داشت که پدرش را اعدام کنند.

یکی از بزرگان نقل نموده که؛

ایشان بـه زندان خدمت شیخ رفته

و علت اصرار فرزندش را «در مورد اعدام پدر» از او سؤال کرد.

شیخ فرمود بودند:

خود من هم انتظارش را داشتم که پسرم چنین از کار درآید.


چـون شـیخ شهید, اثر تعجب را در چهره آن مرد می بیند,

اضافه می کند:

این بچه در نجف متولد شد.


در آن هـنگام مادرش بیمار بود, لذا شیرنداشت .


مجبور شدیم یک دایه شیرده براى او بگیریم .


پس از مـدتى که آن زن به پسرم شیر مى داد,

ناگهان متوجه شدیم که وى زن آلوده اى است ,

علاوه بر آن از دشمنان امیرالمومنین (ع ) نیز بود....

کـار ایـن پـسـر به جایى رسید که در هنگام اعدام پدرش کف زد.

آن پسر فاسد,

پسرى دیگر تحویل جامعه داد
به نام کیانورى که رئیس حزب توده شد.

تو خود حیث مفصل بخوان از این مجمل

اقتباس داستان از کتاب صد حکایت تربیتى مرتضى بذرافشان